درد سیاتیک چیست و چگونه درمان می‌شود؟

پزشک همچنین ممکن است آزمایش بالا آوردن پا را انجام دهد. برای این آزمایش، شما به پشت دراز می‌کشید درحالی‌که پاهای شما در حالت صاف قرار دارند. پزشک به آرامی هر پا را بالا می‌آورد و نقطه شروع درد را پیدا می‌کند. این آزمایش به تشخیص اعصاب آسیب‌دیده و تعیین این مسئله کمک می‌کند که آیا دیسک‌های شما مشکلی دارند. همچنین به‌منظور تشخیص محل درد و بررسی انعطاف‌پذیری و قدرت عضلات، از شما خواسته می‌شود حرکات خاصی را انجام دهید.

بسته به آنچه پزشک در جریان معاینه فیزیکی تشخیص می‌دهد، ممکن است آزمایش‌هایی ازجمله موارد زیر انجام شود:

اشعه ایکس ستون فقرات (رادیوگرافی ستون فقرات): به‌منظور بررسی شکستگی‌های ستون فقرات، مشکلات دیسک، تومورها و خارهای استخوانی

تصویربرداری تشدید مغناطیسی (ام‌آر‌آی) یا توموگرافی رایانه‌ای (سی‌تی اسکن): برای دیدن تصاویر دقیقی از استخوان‌ها و بافت‌های نرم پشت. ام‌آرآی می‌تواند فشار روی عصب، فتق دیسک و آرتروز را نشان می‌دهد. ام‌آرآی معمولا برای تایید تشخیص سیاتیک تجویز می‌شود.

بررسی سرعت هدایت عصبی/الکترومیوگرافی: از بررسی سرعت هدایت عصبی معمولاً همراه با الکترومیوگرافی به‌منظور بررسی نحوه عبور تکانه‌های الکتریکی از عصب سیاتیک و پاسخ عضلات استفاده می‌شود.

میلوگرافی: میلوگرافی نوعی تصویربرداری پزشکی است. از این روش برای بررسی این امر استفاده می‌شود که آیا مهره یا دیسک موجب درد می‌شود.

بیشتر افراد به‌طور کامل از سیاتیک بهبودی پیدا می‌کنند. بااین‌حال درد مزمن (مداوم و پایدار) می‌تواند یکی از عوارض سیاتیک باشد. اگر عصب تحت فشار به‌طور جدی آسیب ببیند، ممکن است ضعف عضلانی مزمنی مانند افتادگی پا رخ دهد که در آن بی‌حس شدن پا، راه رفتن عادی را غیرممکن می‌کند. سیاتیک به‌طور بالقوه می‌تواند موجب آسیب عصبی دائم و درنتیجه ازدست‌دادن حس در پای آسیب‌دیده شود.

هدف از درمان، کاهش درد و افزایش توانایی حرکت بیمار است. بسیاری از موارد سیاتیک به مرور زمان و با خودمراقبتی رفع می‌شوند.

درمان‌های خانگی و خودمراقبتی سیاتیک عبارتند از:

استفاده از کیسه داغ و/یا یخ: ابتدا از کیسه‌های یخ برای کاهش درد و تورم استفاده کنید. از کیسه یخ یا کیسه سبزیجات یخ‌زده پوشیده در حوله روی ناحیه آسیب دیده استفاده کنید. این کار را به مدت ۲۰ دقیقه و چند بار در روز انجام دهید. پس از چند روز، از کیسه داغ یا پد حرارتی استفاده کنید. هر بار ۲۰ دقیقه از آن استفاده کنید. اگر هنوز درد دارید، به‌طور متناوب و به روشی که بهتر درد شما را تسکین می‌دهد، از کیسه‌های گرم و سرد استفاده کنید.

مصرف داروهای بدون نسخه: برای کاهش درد، التهاب و تورم دارو مصرف کنید. ازجمله داروهای رایج بدون نسخه موثر در تسکین درد سیاتیک، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) هستند که شامل داروهایی مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن می‌شوند.

نسبت‌به مصرف آسپرین مراقب باشید. آسپرین می‌تواند در برخی افراد موجب زخم و خونریزی شود. اگر نمی‌توانید از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مصرف کنید، استامینوفن ممکن است جایگزین مناسبی باشد.

انجام حرکات کششی ملایم: حرکات کششی مناسب را از مربی باتجربه درزمینه‌ی کمردرد یاد بگیرید. روی تقویت عمومی، تقویت عضلات مرکزی و تمرینات هوازی کار کنید.

چه مدت باید قبل از مراجعه به متخصص مراقبت‌های بهداشتی، درمان‌های خودمراقبتی را برای تسکین درد سیاتیک امتحان کنیم؟

درد سیاتیک در افراد مختلف متفاوت است. نوع درد می‌تواند متفاوت باشد، شدت درد متفاوت است و علت درد نیز می‌تواند متفاوت باشد. در برخی از بیماران، ممکن است ابتدا درمان تهاجمی‌تری امتحان شود. با‌این‌حال، به‌طورکلی، اگر یک دوره شش هفته‌ای از درمان‌های محافظه‌کارانه و خودمراقبتی (مانند یخ، گرما، حرکات کششی، داروهای بدون نسخه) تسکین‌دهنده نبود، باید به توصیه پزشک گزینه‌های درمانی دیگر را امتحان کنید.

گزینه‌های درمانی دیگر عبارت‌اند از:

داروهای تجویزی: پزشک ممکن است داروی شل‌کننده عضلات مانند سیکلوبنزاپرین را برای تسکین ناراحتی مرتبط با اسپاسم عضلانی تجویز کند. داروهای دیگر با اثر تسکین‌دهنده درد که ممکن است آزمایش شوند شامل ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای و داروهای ضدتشنج می‌شوند. بسته به شدت درد، ممکن است در اوایل برنامه درمانی از داروهای ضددرد تجویزی استفاده شود.

فیزیکال‌تراپی: هدف فیزیکال‌تراپی پیدا کردن حرکات ورزشی است که با کاهش فشاری که روی عصب وارد می‌شود، درد سیاتیک را کاهش دهند. برنامه ورزشی باید شامل ورزش‌های کششی برای بهبود انعطاف‌پذیری عضله و ورزش‌های هوازی (مانند پیاده‌روی، شنا و ایروبیک در آب) باشد.