دی‌ان‌ای انسان را اکنون می‌توان از هوا استخراج کرد؛ دانشمندان نگران این فناوری هستند

پژوهشگران بازیابی ناخواسته‌ی DNA انسان از نمونه‌های محیطی را «صید جانبی ژنتیک انسان» می‌نامند و خواستار بحث عمیق‌تر درباره‌ی چگونگی مدیریت اخلاقی eDNA انسان هستند.

دی‌ان‌ای محیطی انسان می‌تواند برای پژوهش‌ها در زمینه‌های متنوع مانند حفظ منابع طبیعی، همه‌گیرشناسی، پزشکی قانونی و کشاورزی، پیشرفت‌های چشمگیر به‌دنبال داشته باشد. eDNA انسان درصورت استفاده‌ی صحیح می‌تواند به باستان‌شناسان کمک کند تا سکونتگاه‌های کشف‌نشده‌ی انسان‌های باستانی را ردیابی کنند، به زیست‌شناسان امکان دهد تا بر جهش‌های سرطانی در جمعیتی خاص نظارت کنند یا اطلاعات پزشکی قانونی مفیدی را دراختیار مجریان قانون قرار دهد.

بااین‌حال، پیامدهای اخلاقی بی‌شماری نیز در ارتباط با جمع‌آوری و تجزیه‌وتحلیل سهوی یا عمدی eDNA انسان وجود دارد. اطلاعات شناسایی‌پذیر را می‌توان از eDNA استخراج کرد و دسترسی به این سطح از جزئیات در مورد افراد یا جمعیت‌ها، مسئولیت‌های مربوط به رضایت و محرمانه‌بودن را به‌همراه دارد.

پژوهشگران می‌گویند هیئت بازبینی سازمانی آن‌ها تضمین کرد که مطالعه‌شان روی افراد از دستورالعمل‌های اخلاقی پیروی کند؛ اما هیچ تضمینی وجود ندارد که همه‌ی پژوهشگران به این قواعد پایبند باشند.

پرسش‌های زیادی درمورد DNA محیطی انسان مطرح می‌شود. به‌عنوان مثال، چه کسی باید به توالی‌های eDNA انسان دسترسی داشته باشد؟ آیا این اطلاعات باید در دسترس عموم قرار گیرد؟ آیا پیش از نمونه‌برداری DNA محیطی انسان باید رضایت کسی را کسب کرد؟ آیا پژوهشگران باید اطلاعات ژنتیکی انسان را از نمونه‌هایی که دراصل برای شناسایی گونه‌های دیگر جمع‌آوری شده‌اند، حذف کنند؟