پژوهشگران اولین خانه پوشکی جهان را در اندونزی ساختند

پژوهشگران پوشک‌ها را از منابع محلی تهیه کردند. پس از شستن، خشک کردن و خرد کردن پوشک‌ها، ماده حاصل با سیمان، شن، ماسه و آب ترکیب شد. آن‌ها مخلوط‌های مختلف را آزمایش و تا ۴۰ درصد از ماسه‌ی بتن را با پوشک خردشده جایگزین کردند.

پس از عمل‌آوری به مدت یک ماه، نمونه‌ها برای تعیین نقطه شکست ماده کامپوزیت تحت آزمایش فشار قرار گرفتند. زورایدا و همکارانش حداکثر نسبت ضایعات پوشک را که می‌توانست با استانداردهای مصالح ساختمانی مطابقت داشته باشد، محاسبه کردند.

هرچه ضایعات پوشک در بتن بیشتر باشد، مقاومت فشاری آن کمتر خواهد بود. بنابراین، اجزای سازه‌ای مانند ستون‌ها و تیرها نسبت‌ به عناصر معماری نظیر دیوارها و بلوک‌های بتنی به پوشک خردشده کمتری نیاز داشتند.

پژوهشگران برای نمونه اولیه خانه یک طبقه خود محاسبه کردند که ۲۷ درصد از ماسه را می‌توان با ضایعات پوشک جایگزین کرد. اما اگر خانه سه طبقه بود، این نسبت به ۱۰ درصد کاهش پیدا می‌کرد.

در اجزای معماری، تا ۴۰ درصد از ماسه را می‌توان با ضایعات پوشک جایگزین کرد و بیشترین نسبت در پانل‌های دیوارهای بتنی قابل استفاده است. در کفپوش‌ها و سنگفرش محوطه که به‌منظور رعایت استانداردهای ساختمانی باید مستحکم‌تر باشد، فقط ۹ درصد از ماسه را می‌توان با پوشک جایگزین کرد.

سپس پژوهشگران از بتن حاوی پوشک برای ساخت خانه آزمایشی خود مطابق با استانداردهای ساختمان‌سازی اندونزی استفاده کردند.

خانه آزمایشی آن‌ها کوچک بود. نقشه ساختمان در کل فقط ۳۶ متر مربع یعنی به اندازه حدود ۲٫۵ فضای پارکینگ ماشین بود. پژوهشگران برای سرعت بخشیدن به روند ساخت‌و‌ساز از بتن حاوی پوشک برای اجزای معماری و از تیرهای فلزی برای اجزای سازه‌‌ای استفاده کردند. برای ساخت خانه، درمجموع حدود ۱٫۷ متر مکعب ضایعات پوشک استفاده شد که تقریباً ۸ درصد از کل حجم مواد ترکیبی را تشکیل می‌داد.