به گزارش سرویس تازه های دنیای فناوری مجله تک تایمز ،
پژوهشگران میگویند چاقی به روشهایی که شبیه پیری است، سلامتی ما را بهخطر میاندازد و موجب کاهش طول عمر میشود.
در سرتاسر جهان، بیش از دومیلیارد نفر به اضافهوزن یا چاقی مبتلا هستند. آمار چاقی از سال ۱۹۷۵ تقریبا سهبرابر شده است؛ البته در کودکان و نوجوانان وضعیت بدتر و در همین بازهی زمانی، آمار چاقی ۱۰ برابر شده است. سؤال این است که اشتباه ما کجا بوده است؟
دانشمندان میگویند شاید طرز نگاه ما به اپیدمی چاقی اشتباه بوده است. آنها در مطالعهای جدید، پیشنهاد میکنند آنچه واقعا چاقی نشاندهندهی آن است، از قلم انداختهایم. پژوهشگران ادعا میکنند چاقی درواقع نوعی پیری زودرس است که سلامتی ما را بهخطر میاندازد و به شیوههایی طول عمر ما را کاهش میدهد که بسیار شبیه فرایند اجتنابناپذیر پیری و تسلیمشدن دربرابر بیماریهای وابسته به سن است. سیلویا سانتوزا، متخصص تغذیهی بالینی دانشگاه کنکوردیا در کانادا میگوید:
در ادامه بخوانید:
در تلاشیم تا بهطور جامع این استدلال را مطرح کنیم که چاقی همراستای پیری است. درواقع، مکانیسمی که ازطریق آن چاقی و پیری توسعه پیدا میکنند، بسیار شبیه است.
سانتوزا و همکارانش در پژوهش جدید خود، بیش از ۲۰۰ مطالعه را بازبینی کردند که اثرهای چاقی را بررسی کرده بودند. در این مطالعات، اثرهای مختلفی مطالعه شده بود؛ از اثرهای سلولی و مولکولی گرفته تا اثر چاقی روی سیستم ایمنی، شناخت، تحرک و موارد دیگر.
نتیجهی اصلی حاصل از تجزیهوتحلیل آنها این است که چاقی ازنظر فشاری که بر سلامتی وارد میکند، اساسا آینهای از پیری است؛ یعنی وضعیتی که افراد را دربرابر آغاز زودهنگام بیماریهای مزمنی مستعد میکند که معمولا آنها را با پیری مرتبط میکنیم. البته پژوهشگران میگویند چاقی موجب تسریع پیری میشود، قصد ندارند بگویند پیری و چاقی درواقع یک چیز هستند؛ بلکه از منظر آسیبشناسی، چاقی و پیری را دو طرف یک سکه میدانند. سانتوزا میگوید:
من از مردم میخواهم تاحدممکن همبودهای چاقی را فهرست کنند. همبودها مشکلات سلامتی هستند که همزمان وجود دارند. سپس از آنها میپرسم چه تعداد از آن همبودها با پیری مرتبط هستند. بیشتر افراد پاسخ میدهند همهی آنها. مطمئنا آنچه در چاقی اتفاق میافتد، روند پیری را تسریع میکند.
دربارهی چگونگی فرایند مذکور، پژوهشگران مکانیسمهای بالقوهی زیادی ازجمله اختلال عملکرد میتوکندری و التهاب سیستماتیک و تضعیف پاسخ سیستم ایمنی را مطرح میکنند. افزونبراین، آنها دربارهی این موضوع بحث میکنند که بهنظر میرسد تأثیر چاقی روی کاهش طول عمر ازطریق تلومرازها اعمال شود. تلومرازها بهعنوان کلاهکهای محافظ انتهای رشتههای DNA عمل میکنند و با طول عمر ارتباط دارند.
این مسئله را در نظر بگیرید که هدف اصلی پژوهشگران عمدتا تهیهی فهرستی از مقایسهها است، نه معادلهی مستقیم از دو موضوع جداگانه. درنهایت، قصد پژوهشگران آن است که به ما الگوی جدیدی برای تفکر دربارهی چاقی بدهند و دیدگاهی را مطرح کنند که به ما در درمان این مشکل سلامتی جهانی کمک کند. دیگر مطالعات انجامشده درزمینهی چاقی نیز تلاش کردهاند چهارچوب این مسئله را تغییر دهند و باتوجهبه گستردگی اپیدمی چاقی، دیدگاههای تازه برای توصیف این وضعیت چیزی است که قطعا میتوانیم از آن استفاده کنیم. الیزابت کروچ، پزشک عمومی میگوید:
فکر میکنم این ایدهی هوشمندانهای باشد؛ زیرا افراد اغلب ممکن است چندان دربارهی پیام کاهش وزن نگران نباشند؛ اما تعریف تازه شاید مانند زنگ بیدارباش باشد. هرچه اطلاعات عینی بیشتری داشته باشیم، بهتر است.
نتایج این پژوهش در مجلهی Obesity Reviews منتشر شده است.
بمنظور اطلاع از دیگر خبرها به صفحه اخبار فناوری مراجعه کنید.
سلام!! نام من سارا است
من عاشق غذا خوردن ، مسافرت و خوردن برخی دیگر هستم! من با مرد رویاهای من ازدواج کرده ام و دختر بچه ای زیبا دارم که لبخندهایش می تواند روز همه را درخشان کند!