شرکت OCZ تکنولوژی؛ منحل‌شده، ولی فراموش‌نشده

در سال ۲۰۰۰، رایان پترسین شرکت OCZ تکنولوژی (OCZ Technology) را با نام فروشگاه اوور‌کلاکرز (Overclockerz) تأسیس کرد. OCZ تکنولوژی یکی از نمایندگی‌های فروش آنلاین سخت‌افزار برای شیفتگان کامپیوتر بود. این شرکت کارش را با فروش پردازنده‌های Binned و کیت‌های حافظه شروع کرد که عملکردی سریع‌تر از سرعت‌های تعیین‌شده‌شان داشتند و اووکلاکرها نیز حاضر بودند پولی اضافی بابت چنین قابلیتی بپردازند. نهایتا موفقیت این فروشگاه به پترسن کمک کرد آن را به یکی از کسب‌و‌کارهای مهم در حوزه‌ی قطعات PC به‌نام OCZ تکنولوژی تبدیل کند. این شرکت واقع در سن‌خوزه سریعا چند شاخه شامل ویدئوکارت‌ها و کیبوردها و موس‌های برند ایجاد و حتی محصولات شگرف مثل سیستم خنک‌کننده‌ی تغییر فاز Cryo-Z را عرضه کرد. 

در سال ۲۰۰۷، شرکت OCZ با خرید سهام شرکت PC Power & cooling، یکی از شرکت‌های قدرتمند زمان خود در حوزه‌ی منبع تغذیه‌ی PC، تجارتش در آن زمینه را تقویت کرد. یک سال بعد، OCZ برای طراحی انواعی از حافظه و منبع تغذیه برای گیمرها شراکتی با جاناتان وندل، ملقب به Fatal1ty، آغاز کرد. بااین‌حال، شرکت OCZ تکنولوژی غالبا به نقشش در فناوری درایو حالت جامد (Solid-state drive) یا به‌اختصار SSD و پیشرفت اولیه‌ی آن شناخته می‌شود.

OCZ اولین SSDهای ۵/۲ اینچی STAT II را مارس ۲۰۰۸ و یک سال پیش از انتشار ویندوز ۷ وارد بازار کرد. ویندوز ۷ اولین سیستم‌عاملی بود که برای کارکردن با SSDها طراحی شده بود. این درایوها ظرفیت‌های ۳۲ یا ۶۴ گیگابایت داشتند و سرعت نوشته‌شدن (رایت‌شدن) روی آن‌ها و خوانده‌شدنشان به‌ترتیب ۱۰۰ و ۸۰ مگابایت‌بر‌ثانیه بود و هیچ قطعه‌ی متحرکی در آن‌ها وجود نداشت. نداشتن قطعه‌ی متحرک SSDها را به جایگزین جذابی برای هارد‌درایو در لپ‌تاپ و نوت‌بوک تبدیل کرد. ناگفته نماند هارددرایوهای مکانیکی همواره در این دستگاه‌ها با مشکل مواجه می‌شوند.

همان‌طورکه همیشه با ورود فناوری جدید به بازار مشاهده می‌شود، پیش از عرضه‌ی فناوری SSD به مشتریان اصلی، مشکلات بسیاری وجود داشت که باید برطرف می‌شد. نمونه‌های اولیه‌ی SSDها سرعت‌های خیره‌کننده‌ی درایوهای امروزی را نداشتند و درواقع، عملکردشان به‌ویژه اگر هنگام تنظیمات کلی برای مشخص‌کردن آفست بهنیه‌ی درایو از ابزار تطبیق (alignment) استفاده نمی‌شد، اصلا ثبات نداشت. بنابراین، مشکلاتی درزمینه‌ی بازیافت حافظه و دوام حافظه‌ی فلش وجود داشت.

SSDها برخلاف هارددرایوها، هیچ قطعه‌ی متحرکی ندارند و OCZ نقشی اساسی در توسعه‌ی آن‌ها داشت

SSDها نهایتا توانستند وارد بازارهای اصلی قطعات کامپیوتر شوند و می‌توان گفت OCZ تا حدی این فناوری را جلو برد. این شرکت به آزمایش‌کردن کنترلرها و سخت‌افزارها ادامه داد و تا آنجا پیش رفت که از بازار DRAM خارج شد و تنها چند ماه بعد، سهام شرکت ایندیلینکس (Indilinx)، شرکت فعال درزمینه‌ی حافظه‌ی فلش را خرید.

یکی از مشکلات پیش روی OCZ گران‌تربودن چندین‌برابری حافظه‌ی فلش از حافظه‌های چرخان معمولی مثل هارددرایوها بود؛ اما بهبود عملکرد این نوع حافظه، قیمت بیشترش را تحمل‌‌پذیرتر ساخت. مدت کوتاهی پس از اینکه عاشقان کامپیوتر از حافظه‌های قدیمی به حافظه‌های فلش روی آوردند، کل صنعت سخت‌افزار از آن‌ها پیروی کرد. OCZ در مدت چندین سال انواع بسیار زیادی از SSDها را وارد بازار کرد و هرکدام از آن‌ها از مدل‌های پیشین، اندکی مطمئن‌تر و سریع‌تر بودند. دستگاه‌های جدیدتر مثل RevoDrive مرز فناوری SSD را اندکی جلوتر بردند و حتی شرکت OCZ شاخه‌ای در حوزه‌ی تجارت الکترونیک ایجاد کرد. بااین‌حال، دست آخر همه‌ی این‌ تشکیلات فروپاشید.

سپتامبر ۲۰۱۲، رایان پترسن، بنیان‌گذار و مدیرعامل اجرایی OCZ، از سِمَتش کناره‌گیری کرد. یک سال بعد، مشکلات حسابداری و قانونی از ادامه‌ی کار این کسب‌و‌کار مانع شد و اواخر سال ۲۰۱۳، خبر رسید توشیبا تمامی سهام OCZ را با قیمت ۳۵ میلیون دلار خریده است. توشیبا اعلام کرد به این کسب‌و‌کار اجازه می‌دهد به‌صورت زیرمجموعه‌ای با عنوان تجهیزات حافظه‌ی OCZ به‌کارش ادامه دهد. این غول فناوری ژاپنی چندین درایو جدید با برند OCZ وارد بازار کرد؛ اما سرانجام OCZ منحل شد و به گروه حافظه‌ی توشیبا پیوست که بعدها کیوکسیا (Kioxia) نام گرفت.

OCZ سال‌ها مشکلات زیادی داشت و همیشه انتخاب اول خریداران نبود؛ اما به افزایش اهمیت اورکلاک‌کردن (افزایش سرعت عملکرد قطعات کامپیوتری) کمک کرد و بی‌شک SSDها را در مسیر صحیح قرار داد. امروزه، OCZ به‌عنوان برندی از SSD موجودیت دارد که کیوکسیا به بازار مصرفی عرضه‌ می‌کند. گفتنی است آخرین محصول این برند ۸ ژانویه‌ی ۲۰۱۸ با نام SSD مدل RC100 NVMe روانه‌ی بازار شده است.