بررسی شیائومی می ۱۰ 5G

در شرایطی که گوشی‌های هوشمند بالارده‌ در همسایگی ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ دلار به‌فروش می‌رسند، محصولات مقرون‌به‌صرفه و کارآمد شیائومی در کانون توجهات قرار دارند. شیائومی در دهمین سالگرد شکل‌گیری‌اش به بلوغی نسبی رسیده و به یکی از بازیگران کلیدی بازار موبایل بدل شده؛ اما کماکان به سیاست ابتدایی خود پایبند است، چرا‌که می ۱۰ و می ۱۰ پرو، پرچم‌داران چینی‌ها در سال ۲۰۲۰ با برچسب قیمتی حدودی ۶۰۰ و ۸۰۰ دلاری تقریبا در تمامی زمینه‌ها بهترین‌های بازار به‌چالش می‌کشند.

از بین دو عضو جهانی شیائومی می ۱۰ و می ۱۰ پرو، هم‌اکنون نسخه‌ی عادی در بازار ایران به‌فروش می‌رسد. درحالی‌که می ۱۰ و می ۱۰ پرو در اغلب زمینه‌ها با یکدیگر هم‌خوانی دارند، کلیدی‌ترین تفاوتشان به مجموعه‌ی دوربین محدودترِ نسخه‌ی عادی بازمی‌گردد. نمایشگر ۹۰ هرتزی AMOLED، ترکیب خوش‌ساخت شیشه و فلز در بدنه، پردازنده‌ی قدرتمند اسنپدراگون ۸۶۵، دوربین اصلی ۱۰۸ مگاپیکسلی، اسپیکرهای استریو و حافظه‌ی پرسرعت از جمله‌ی کلیدی‌ترین ویژگی‌های شیائومی می ۱۰ به‌شمار می‌آیند.

باید دید که آیا می ۱۰ می‌تواند با مشخصات فنی جالب‌توجهش از پسِ پرچم‌داران گران‌قیمت برآید. در ادامه با بررسی شیائومی می ۱۰ همراه تک تایمز باشید. این گوشی هوشمند از سوی فروشگاه اینترنتی شیائومی 360 برای بررسی در اختیار تک تایمز قرار گرفته است.

طراحی

شیائومی می ۱۰ به‌معنای واقعی کلمه شکل و شمایل یک پرچم‌دار عادی را دارد: دو صفحه‌ی شیشه‌ای با لبه‌های انحنادار که روی فریمی آلومینیومی سوار شده‌اند، نمایشگری که به‌استثناء حفره‌‌‌ای کوچک و دو حاشیه‌‌ی بسیار باریک، تمام نمای مقابل را در اختیار دارد و دوربین پشتی چندگانه‌ای که با ساختاری عمودی در گوشه‌ی سمت چپ نمای پشتی دستگاه جا خوش کرده است؛ ترکیبی که بارها و بارها با محصولات مختلف تجربه کرده و با آن خو گرفته‌ایم. بلوغ پرچم‌داران شیائومی و دقت ساخت آن‌ها را به‌وضوح می‌توان در دهمین نسلشان دید.

طراحان شیائومی برای هر دو بخش جلو و پشت می ۱۰ دو صفحه‌ از جنس گوریلا گلس ۵ با لبه‌هایی انحنادار در نظر گرفته‌اند تا گوشی به‌خوبی در دست جای گیرد، حاشیه‌های کناری صفحه‌نمایش از نظر پنهان شوند و اجرای ژست‌های حرکتی از لبه‌های نمایشگر خوشایند باشد؛ البته خمیدگی محافظ شیشه‌ای نمایشگر به‌شدت محصولاتی همچون موتورولا اج پلاس یا گلکسی نوت ۲۰ اولترا نیست و به لمس تصادفی نمایشگر نمی‌انجامد. انحنای لبه‌های پنل پشتی کمی از پنل جلویی بیشتر است که ظاهر کلی دستگاه را از تقارن دور می‌کند.

می ۱۰ از نمایشگری با ابعاد ۶٫۶۵ اینچ بهره می‌برد که با گوشه‌های گرد و لبه‌های انحنادارش ۸۹٫۸ درصد از نمای جلوی را در اختیار دارد. ابعاد ۹ × ۷۴٫۸ × ۱۶۲٫۵ میلی‌متری پرچم‌دار شیائومی مشابه محصولات حدود ۶٫۷ اینچی دیگر شامل گلکسی اس ۲۰ پلاس و وان‌پلاس ۸ است؛ اما وزن ۲۰۸ گرمی این محصول در مقایسه با دو پرچم‌دار دیگر ماهیت چگال‌تر و سنگین‌تری به آن می‌دهد. پنل پشتی دستگاه ماژول چهارگانه‌ی دوربین و فلش را با چینشی عمودی و قطور روی خود می‌بیند که تا میانه‌های می ۱۰ کشیده شده‌اند؛ به‌طوری که انگشت اشاره به‌صورت مداوم با سطح دوربین آخر (اولتراواید) تماس دارد.

خوش‌ساخت، ارگونومیک و مینیمالیستی

کناره‌های فریم آلومینیومی می ۱۰ ضخامت کمتری درمقایسه با لبه‌های بالا و پایین دارد؛ اما کماکان از کلیدهای فیزیکی پاور و کنترل صدا در ارتفاع مناسبی از لبه‌ی سمت راستش میزبانی می‌کند، این کلیدها بازخورد بسیار خوبی نیز دارند. می ۱۰ از اسپیکرهای استریویی بهره می‌برد که روی گوشه‌ی سمت چپ از لبه‌ی بالا و پایین فریم قرار گرفته‌اند، از همین رو گاهی در استفاده‌ی افقی با انگشتان اشاره یا کف دست کاربر پوشانده می‌شوند. صرف‌نظر از اسپیکر، در لبه‌ی بالا ماژول IR Blaster (استفاده از گوشی به‌عنوان ریموت‌کنترل) و روزنه‌ی میکروفون به‌چشم می‌خورد؛ درحالی‌که لبه‌ی پایین از پورت USB 2.0 Type-C، روزنه‌ی دیگر میکروفون در کنار درگاه سیم‌کارت میزبانی می‌کند.

در حالت کلی می‌توان کیفیت و دقت ساخت شیائومی می ۱۰ را در ردیف بهترین‌های بازار دانست؛ پنل‌های شیشه‌ای جلو و پشت به‌خوبی روی فریم سوار شده و با آن منطبق شده‌اند، انحنای بدنه در گوشه‌ها و لبه‌ها، حین کار با گوشی تجربه‌ی لذت‌بخشی به‌ارمغان می‌آورد و کلیدهای فیزیکی نیز به‌راحتی در دسترس قرار دارند. می ۱۰ در دو رنگ خاکستری و سبز براق به‌فروش می‌رسد و در هر دو نسخه نیز بسیار مستعد جذب لک و آثار انگشت است. متأسفانه خبری از گواهی رسمی IP برای مقاومت در برابر آب یا گردوغبار نیست.

نمایشگر و اسپیکر

شیائومی مسیر درستی را در انتخاب پنل برای گوشی‌هایش در پیش گرفته است و در سال‌های اخیر نمایشگر‌های مناسبی را به خصوص در سری Mi شاهد بوده‌ایم. چینی‌ها برای می ۱۰ از نمایشگر ۶٫۶۷ اینچی با رزولوشن ۲۳۴۰ × ۱۰۸۰ پیکسل استفاده کرده‌اند؛ به‌لطف تراکم ۳۸۶ پیکسل‌براینچ گوشی هنوز هم حس‌وحال یک پرچم‌دار را القا می‌کند؛ بدین‌مفهوم که با وضوح تصاویر مشکلی نخواهید داشت. استفاده از پنل Super AMOLED با پشتیبانی از استاندارد HDR10+ ویژگی تازه‌ای در محصولات سری پرچم‌دار شیائومی نیست.

به‌لطف پشتیبانی نمایشگر می ۱۰ از نرخ نوسازی ۹۰ هرتزی تصویر، تجربه‌ی لذت‌بخشی از کار با رابط کاربری و برخی بازی‌ها و اپلیکیشن‌ها خواهید داشت. سری اولترا از نمایشگر‌های ۱۲۰ هرتزی بهره می‌برد، اما هنوز بسیاری نمایشگر ۹۰ هرتزی را از نظر تعادل بین مصرف باتری و تجربه‌ی کاربری بهتر می‌دانند. نمایشگر شیائومی می 10 با فرکانس ۱۸۰ هرتز از لمس‌‌شدن پنل نمونه‌برداری می‌کند؛ بدین مفهوم که دفعات بسیار بیشتری نسبت به نمایشگر گوشی‌های معمولی (عموما ۶۰ هرتز) لمس‌های کاربر ثبت می‌شود؛ این ویژگی برای گیمرهای موبایل گزینه‌ی مناسبی به حساب می‌آید.

نمایشگر سریع و پرنور با رنگ‌های چشم‌نواز و اسپیکرهای قدرتمند

در آزمایش روشنایی تک تایمز که با دستگاه مخصوص و با دو الگوی ۵۰ و ۱۰۰ درصد سفید انجام می‌شود می ۱۰ فوق‌العاده عمل می‌کند. با قرار دادن اسلایدر روشنایی در بالاترین حد خود، دستگاه عدد ۹۳۰ (نیمه پایینی) را با الگوی ۵۰ درصدی نشان داد و در هنگام استفاده از الگوی کاملا سفید شاهد ۷۹۰ نیت روشنایی بودیم که کاملا مناسب است. وقتی می ۱۰ را همانند دیگر گوشی‌ها در حالت تنظیم خودکار و شرایط نوری شدید قرار دهید روشنایی تا ۱۶۵۰ نیت نیز افزایش می‌یابد که کاملا یادآور هنرنمایی پرچمداران سامسونگ در این آزمایش است؛ ۱۳۳۰ نیت روشنایی نیز در هنگام تنظیم خودکار نور و الگوی ۱۰۰ درصد به دست آمد که نتیجه‌ای عالی محسوب می‌شود.

روشنایی حداقل ۳٫۳ نیتی نمایشگر می ۱۰ رضایت‌بخش است؛ ولی در بین بهترین‌ها قرار نمی‌گیرد. در فضای باز به‌ویژه با فعال‌بودن حالت تنظیم خودکار مشکلی از نظر خوانایی نمایشگر نخواهید داشت. انحنای نمایشگر در دو طرف به اندازه‌ای زیاد نیست که همانند موتورولا اج پلاس شاهد هاله‌ی‌ آزاردهنده در پس‌زمینه سفید باشیم. خوشبختانه نمایشگر برای نوردهی از روش‌ DC Dimming نیز پشتیبانی می‌کند که خبر خوبی برای افراد حساس است که در روشنایی کم نمایشگر از گوشی استفاده می‌کنند؛ این قابلیت با نام Anti-Flicker در دسترس کاربران قرار دارد.

بخش تنظیمات نمایشگر در می ۱۰ یکی از کامل‌ترین‌ها در بین گوشی‌های هوشمند است؛ توضیحات در برخی بخش‌ها به فهم ساده‌تر تنظیمات کمک بسیاری می‌کند، از طرفی تعدد تنظیمات به‌ویژه در بخش رنگ‌ها چندان برای کاربر عادی ضروری نیست و بیشتر او را سردرگم می‌سازد. سه حالت رنگ اصلی پیش فرض Auto ،Saturated و Original color در بخش Color scheme به چشم می‌خورد؛ البته ۴ حالت فرعی دیگر نیز وجود دارد.

• Auto: حالت پیش‌فرض با پوشش ۹۵.۵ درصدی DCI-P3 و خطای میانگین مناسب ۲.۶
• Saturated: پوشش ۹۹.۹ درصدی DCI-P3 و مناسب علاقه‌مندان رنگ‌های اشباع با خطای مناسب ۳.۲
• Original: حالت مبتنی بر فضای رنگی sRGB با خطای میانگین مناسب ۱.۹

در بررسی‌های ما حالت‌های Enhanced ،Original ،P3 و sRGB تفاوت فاحشی از نظر دقت و پوشش با این سه حالت ندارند و تنها دست شما را برای انتخاب فضای رنگ متناسب با محتوا بازتر می‌کنند. به جز رنگ سفید که کمی به سردی گرایش دارد شاهد یک نمایشگر کالیبره‌شده از سوی شیائومی هستیم و چینی‌ها از این نظر نمره قبولی را دریافت می‌کنند.

شیائومی پیرامون تجربه‌ی صوتی غنی و فراگیر اسپیکرهای استریوی شیائومی می ۱۰ تمرکز ویژه‌ای دارد و می‌گوید طراحی اسپیکرهای ۷-آهنربایی پرچم‌دار جدیدش در مقایسه با گذشته، بلندی صدا را ۲ برابر می‌کند و بر گستره‌ی دینامیکی صدا می‌افزاید. می ۱۰ در عمل نیز صدای شفاف، غنی و رسایی تولید می‌کند و آن را به‌راحتی می‌توان در سطح بهترین‌های بازار قرار داد.

نرم‌افزار و رابط کاربری

شیائومی می ۱۰ به‌صورت پیش‌فرض با سیستم‌عامل اندروید ۱۰ و رابط کاربری MIUI 11 به‌فروش می‌رسد؛ اما بلافاصله پس از روشن‌کردن دستگاه، به‌روزرسانی MIUI 12 در دسترس قرار می‌گیرد. از جمله‌ی مهم‌ترین تغییرات نسخه‌ی جدید MIUI می‌توان به طراحی جذاب‌ترِ کنترل سنتر، انیمیشن‌های چشم‌نوازتر، به‌روزرسانی جزئی ظاهر رابط کاربری، قابلیت‌های امنیتی بیشتر، پنجره‌های شناور و سازگاری بهتر محیط رابط کاربری با Dark Mode اشاره کرد. تک تایمز پیش‌تر بررسی MIUI 12 را در قالب مقاله‌ای جامع منتشر کرده است که برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی رابط کاربری گوشی شیائومی می‌توانید به آن مراجعه کنید.

دوربین

شیائومی برای پررنگ ساختن تفاوت بین دو گوشی می ۱۰ و می ۱۰ پرو، مجموعه‌ی دوربین ناکارآمدتری را برای نسخه‌ی عادی برگزیده است. در شیائومی می ۱۰ از دوربین تله‌فوتو یا پرتره خبری نیست، دوربین اولتراواید از حسگری با وضوح پایین‌ترِ ۱۳ مگاپیکسلی بهره می‌برد و دوربین اصلی برای فوکوس روی سوژه‌های دور و نزدیک صرفا به فوکوس خودکار تشخیص فاز اتکا دارد.

ظاهر کلی نرم‌افزار دوربین شیائومی می ۱۰ تفاوت فاحشی با نسخه‌های قبلی ندارد؛ اما اکنون در MIUI 12 چیدمان آیکون‌ها اندکی دستخوش تغییر شده است. به‌صورت‌ پیش‌فرض در نوار بالایی رابط کاربری می‌توان به فلش، HDR، هوش مصنوعی (AI)، تصاویر زنده، فیلترها و منوی همبرگری دسترسی داشت. با مراجعه به منوی همبرگری، امکان دسترسی به مواردی همچون نسبت تصویر، سرعت شاتر یا حالت Macro نیز وجود دارد. 

قابلیت جدیدی موسوم به Magic Clone می‌توان سوژه را درون یک صحنه کپی کرد و هم‌زادی مجازی برای آن پدید آورد. امکان اضافه‌سازی بی‌درنگ زیرنویس حین فیلم‌برداری مشابه قابلیت live captions گوگل نیز وجود دارد. مطابق گذشته در نیمه‌ی پایینی رابط کاربری می‌توان بین حالت‌های پراستفاده شامل عکاسی حرفه‌ای، فیلم‌برداری و پرتره جابه‌جا شد، از سوی دیگر می‌توان آیکون‌های موجود در نوار پایینی را از طریق گزینه‌ی More شخصی‌سازی کرد. در نیمه‌ی پایینی رابط کاربری گزینه‌‌های 1X و 2X به‌همراه اولتراواید نیز به‌چشم می‌خورند که گزینه‌ی 2X صرفا بزرگنمایی دیجیتالی است.

عملکرد مطلوب دوربین اصلی در عکاسی و فیلم‌برداری، فقدان ناخوشایند دوربین تله‌فوتو

درست‌مانند می ۱۰ پرو و چندین محصول دیگر از جمله می نوت ۱۰ و موتورولا اج پلاس، گوشی هوشمند Xiaomi Mi 10 نیز در دوربین اصلی از حسگر ۱۰۸ مگاپیکسلی و 1/1.33 اینچی ISOCELL HMX سامسونگ با مدل S5KHMX برای ثبت تصاویر کمک می‌گیرد. این حسگر در پسِ لنزی با دیافراگم f/1.7 و لرزش‌گیر اپتیکال تصویر قرار گرفته است. همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد در دوربین اصلی از فوکوس خودکار لیزری خبری نیست و صرفا فوکوس خودکار تشخیص فاز در دسترس قرار دارد.

تفاوت اصلی حسگر S5KHMX با نمونه‌ی به‌کاررفته در گلکسی اس ۲۰ اولترا / نوت ۲۰ اولترا به نوع فیلتر رنگی حسگر بازمی‌گردد؛ درحالی‌که پرچم‌داران کره‌ای‌ها با فیلتر رنگی نوناسل، هر ۹ پیکسل را ترکیب می‌کنند، فیلتر رنگی تتراسل روی حسگر S5KHMX هر ۴ پیکسل را با هدف دستیابی به تصاویر ۲۷ مگاپیکسلی درهم می‌آمیزد؛ البته نرم‌افزار دوربین می ۱۰ عکس‌های دوربین اصلی را با انجام کراپ روی تصویر، با وضوح ۲۵ مگاپیکسل ذخیره می‌کند.

گالری عکس‌های دوربین اصلی با بزرگ‌نمایی 1X و 2X

عکس‌های ثبت‌شده با بزرگنمایی 1X دوربین اصلی شیائومی می ۱۰عکس‌های ثبت‌شده با بزرگنمایی 2X دوربین اصلی شیائومی می ۱۰

متأسفانه دوربین‌های پرتره و تله‌فوتو در انحصار نسخه‌ی پرو قرار دارند؛ بنابراین گزینه‌ی 2X در رابط کاربری دوربین شیائومی می 10، در حقیقت کراپی از تصویر دوربین اصلی را تولید می‌کند.

مطابق آنچه با دوربین ۱۰۸ مگاپیکسلی می نوت ۱۰ تجربه کردیم، دوربین اصلی شیائومی می ۱۰ نیز در روشنایی روز، تجربه‌ی عکاسی فوق‌العاده‌ای به‌ارمغان می‌آورد. گستره‌ی دینامیکی وسیع، جزئیات بسیار زیاد و رنگ‌های زنده از جمله‌ی نقاط قوت مشترک اغلب عکس‌های ثبت‌شده با دوربین اصلی در حالت 1X هستند. دوربین شیائومی می ۱۰ به‌صورت پیش‌فرض بدون کمک‌گرفتن از هوش مصنوعی عکاسی می‌کند؛ اما فعال‌سازی AI به‌ویژه در عکاسی از آسمان به‌رنگ‌های اشباع‌شده‌ای می‌انجامد.

همان‌طور که اشاره شد، شیائومی می ۱۰ از وجود دوربین تله‌فوتو بی‌بهره است؛ اما عکس‌های 2X این گوشی هوشمند که از طریق ایجاد کراپی روی تصویر ۱۰۸ مگاپیکسلی دوربین اصلی، سپس ذخیره‌ی آن با ابعاد ۲۵ مگاپیکسل به‌دست می‌آیند، عموما از حیث سطح جزئیات و نویز مطلوب هستند. از سوی دیگر گستره‌ی دینامیکی آن‌ها نیز با عکس‌های 1X برابری می‌کند.

شیائومی می ۱۰ از دوربین اولتراواید نیز بهره می‌برد؛ اما در مقایسه با می ۱۰ پرو هم وضوح حسگر به ۱۳ مگاپیکسل کاهش یافته، هم لنزی با دیافراگم تنگ‌ترِ f/2.4 مقابل حسگر قرار گرفته است. این لنز ۱۲ میلی‌متری میدان دید ۱۲۳ درجه‌ای را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. دوربین اولتراواید از فوکوس خودکار بهره نمی‌‌برد؛ بنابراین نمی‌توان آن را برای ثبت عکس‌های ماکرو به‌‌کار گرفت.

گالری عکس‌های دوربین اولتراواید

عکس‌های اولتراواید شیائومی می ۱۰ در طول روز و روشنایی آفتاب عموما رضایت‌بخش هستند؛ اما چه از حیث گستره‌ی دینامیکی، چه سطح جزئیات، یک پله پایین‌تر از عکس‌های دوربین اصلی قرار می‌گیرند.

شیائومی برای ثبت عکس‌های ماکرو دوربین مجزایی با حسگر ۲ مگاپیکسلی و لنز f/2.4 در اختیار کاربر قرار می‌دهد. حسگر دوربین ماکرو پیکسل‌های نسبتا بزرگ ۱٫۷۵ میکرومتری در بطن خود دارد، از سوی دیگر وجود قابلیت فوکوس خودکار امکان عکاسی از سوژه‌های بسیار نزدیک را فراهم می‌سازد. درحالی‌که ابعاد ۲ مگاپیکسلی عکس‌ها کمی مأیوس‌کننده است؛ اما وضوح آن‌ها عموما برای اشتراک‌گذاری در شبکه‌های اجتماعی کافی به‌نظر می‌رسد.

گالری عکس‌های ماکرو

براثر ابعاد غول‌پیکر دوربین ۱۰۸ مگاپیکسلی شیائومی می ۱۰ و دیافراگم گشوده‌ی f/1.7 لنز، وسعت ناحیه‌ی فوکوس آن بسیار محدود است؛ موردی که به ویژه در عکاسی از سوژه‌های نزدیک با خارج از فوکوس یا تار بودن بخش‌هایی از سوژه بیش‌از‌پیش نمایان می‌شود. در تصویر زیر می‌توان به مشکل یادشده پی برد؛ جایی‌که دوربین ماکرو مشکلات مربوط به محو شدن مرزهای سوژه را ندارد، جزئیات بیشتر و رنگ‌های واقع‌گرایانه‌تری تولید می‌کند؛ اما سطح نویز آن بیشتر از تصویر کراپ‌شده‌ی دوربین اصلی است.

می ۱۰ برای عکاسی پرتره از دوربین اصلی استفاده می‌کند؛ اما برای تفکیک بهتر سوژه از پس‌زمینه از ماژول ۲ مگاپیکسلی مجزایی نیز کمک می‌گیرد. متأسفانه در حالت پرتره امکان تغییر میدان دید به 2X برای ثبت پرتره‌های طبیعی از چهره‌ی اشخاص وجود ندارد و عکس‌های پرتره صرفا در حالت 1X ثبت می‌شوند.

گالری عکس‌های پرتره و سلفی

پرچم‌دار اقتصادی شیائومی برای ثبت عکس‌های سلفی همانند نسخه‌ی پرو به دوربین ۲۰ مگاپیکسلی با حسگر کوچک 1/3 اینچی و پیکسل‌های ۰٫۹ میکرومتری و لنز f/2.0 اتکا دارد. این دوربین فاقد لرزش‌گیر اپتیکال است؛ اما امکان پیاده‌سازی افکت بوکه و ثبت سلفی‌های پرتره به‌صورت نرم‌افزاری را فراهم می‌سازد.

بسته به شدت نور مصنوعی محیطی، دوربین اصلی در حالت خودکار و به‌کمک AI می‌تواند عکس‌های چشم‌نوازی با دوربین اصلی بگیرد؛ البته در چنین وضعیتی، از دست‌رفتن جزئیات در مجاورت منابع نور و نویز زیاد از جمله‌ی مهم‌ترین ضعف‌های دوربین اصلی به‌شمار می‌آید. خوشبختانه حالت Night از طریق نوردهی بیشتر و تجمیع چندین فریم با نوردهی‌های متفاوت، تا حدود زیادی این مشکل را مرتفع می‌سازد. 

گالری عکس‌های 1X و 2X دوربین اصلی در محیط‌های کم‌نور

نمونه‌عکس 1X دوربین اصلی شیائومی می ۱۰ در تاریکینمونه‌عکس 2X دوربین اصلی شیائومی می ۱۰ در تاریکی

عکس‌های با بزرگ‌نمایی ۲ برابری می ۱۰ باوجود ماهیت دیجیتالی‌شان، رضایت‌بخش هستند، هرچند که سطح جزئیات و درجه‌ی شارپ‌ بودنشان افت محسوسی نسبت به عکس‌های 1X دارد.

دوربین اولتراواید شیائومی می ۱۰ براثر پشتیبانی‌نکردن از حالت Night و با توجه به دیافراگم نه‌چندان گشوده‌ی f/2.4 در محیط‌های تاریک عموما نتایج ناامیدکننده‌ای با نویز زیاد، جزئیات اندک و رنگ‌های مرده تولید می‌کند.

گالری عکس‌های اولتراواید در محیط‌های کم‌نور

دوربین اصلی می ۱۰ قابلیت فیلم‌برداری با وضوح بالغ‌بر 8K با نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه را دارد. در وضوح‌های 4K و 1080p می‌توان با دوربین اصلی ویدئوهایی با نرخ‌های‌ ۳۰ و ۶۰ فریم‌برثانیه ضبط کرد، دوربین اولتراواید نیز امکان فیلم‌برداری با هر دو وضوح یادشده را در اختیار کاربر قرار می‌دهد؛ اما تنها در وضوح 1080p می‌توان ویدئوهای اولتراواید را با نرخ ۶۰ فریم‌برثانیه گرفت. نکته‌ی دیگر به فقدان قابلیت فیلم‌برداری صحنه‌ی آهسته با وضوح 1080p و نرخ‌های ۱۲۰، ۲۴۰ و ۹۶۰ فریم‌برثانیه در مقایسه با می ۱۰ پرو بازمی‌گردد.

ویدئوهای 8K و 4K با نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه‌ای دوربین اصلی در زمینه‌ی گستره‌ی دینامیکی و سطح جزئیات بسیار تحسین‌برانگیز هستند و رنگ‌های چشم‌نوازی در بطن خود دارند. شیائومی می ۱۰ در هر دو وضوح 8K و 4K امکان بزرگ‌نمایی دیجیتال ۲ برابری را نیز فراهم می‌سازد؛ هرچند که نمی‌توان انتظار افت وضوح در مقایسه با حالت 1X را نداشت. وضعیت توصیف‌شده در مورد دوربین اولتراواید نیز تا حدودی صدق می‌کند، با این تفاوت که سطح جزئیات و رنگ‌ها به‌خوبی دوربین اصلی نیست.

با انتخاب وضوح 1080p، مطابق انتظار وضوح ویدئوها نیز نسبت به 4K افت محسوسی را تجربه می‌کند؛ اما باز هم از حیث چشم‌نوازی رنگ‌ها و گستره‌ی دینامیکی، عملکرد رضایت‌بخشی را از شیائومی می ۱۰ شاهد هستیم. با تغییر نرخ فریم به ۶۰ فریم‌برثانیه، چه در حالت 4K، چه 1080p بیت‌ریت تقریبا ثابت می‌ماند، بنابراین مایه‌ی تعجب نیست که سطح جزئیات ویدئوهای ۶۰ فریم‌برثانیه‌ای افت معناداری نسبت به حالت ۳۰ فریم‌برثانیه تجربه کند. 

بازده و عملکرد

اسنپدراگون ۸۶۵ قلب تپنده‌ی شیائومی می ۱۰ است. برخلاف انتظار، کوالکام تولید پردازنده‌ی پرچم‌دار امسال خود را به‌جای سامسونگ به TSMC تایوانی سپرد. اسنپدراگون ۸۶۵ با فرایند ساخت ۷ نانومتری بهبودیافته‌ی N7P تایوانی‌ها تولید می‌شود. در ادامه مشخصات و جزئیات فنی پردازنده‌ی شیائومی می ۱۰ را با شما به‌اشتراک می‌گذاریم. درحالی‌که نسل گذشته از هسته‌های سفارشی‌شده‌ی Kryo 485 مبتنی‌بر Cortex – A76 بهره می‌برد، مهندسان کوالکام بدون ایجاد هیچ‌گونه تغییری، هسته‌های Cortex – A77 را در اسنپدراگون ۸۶۵ به‌کار برده‌اند. کوالکام می‌گوید به‌لطف هسته‌های A77 پردازنده‌ی جدیدش بالغ‌بر ۲۵ درصد عملکرد بهتری نسبت به گذشته دارد.

یک هسته‌ی ۲٫۸۴ گیگاهرتزی A77  تحت عنوان Prime با کش ۵۱۲ کیلوبایتی L2، سه هسته‌ی ۲٫۴۲ گیگاهرتزی A77 تحت عنوان Gold هریک با کش‌های ۲۵۶ کیلوبایتی L2 و در نهایت چهار هسته‌ی کم‌مصرف ۱٫۸۰ گیگاهرتزی A55 هریک با کش‌های ۱۲۸ کیلوبایتی L2، واحد پردازش مرکزی (CPU) اسنپدراگون ۸۶۵ را شکل می‌دهند که همگی درون یک کلاستر قرار دارند. کوالکام حافظه‌ی L3 اشتراکی CPU را با افزایش ۱۰۰ درصدی به ۴ مگابایت رسانده است، بدین ترتیب اسنپدراگون ۸۶۵ دفعات کمتری نیاز به دسترسی به ماژول DRAM خواهد داشت. صرف‌نظر از ماژول اشتراک L3، اسنپدراگون ۸۶۵ مانند گذشته ۳ مگابایت کش سیستمی برای سایر بلوک‌های خود دارد که به‌خودی خود از شدت نیاز برای دسترسی به حافظه‌ی خارجی کم می‌کند.

با افزایش ۵۰ درصدی تعداد واحدهای ALU (محاسبه و منطق) و ROP (رندر پیکسل‌ها) در Adreno 650، کوالکام می‌گوید پردازنده‌ی جدیدش در رندر محتوای گرافیکی ۲۵ درصد سریع‌تر عمل می‌کند؛ البته واحد پردازش گرافیکی اسنپدراگون ۸۶۵ همانند گذشته با فرکانس ۵۶۷ مگاهرتز کار می‌کند.

تغییر بزرگ دیگر اسنپدراگون ۸۶۵ درمقایسه‌با نسل قبل به ۴ برابر شدن توان پردازش هسته‌های Tensor در بلوک Hexagon 698 بازمی‌گردد. کوالکام مجموع نرخ پردازشی تمام بلوک‌های اسنپدراگون ۸۶۵ در زمینه‌ی هوش مصنوعی را برابر با ۱۵ تراپس عنوان می‌کند که از این مقدار حدود ۱۰ تراپس برعهده‌ی هسته‌های Tensor جدید است.

پردازنده‌ی قدرتمند با عملکرد بسیار پایدار و دمای متعادل در کاربری‌های سنگین

پردازنده‌ی پرچم‌دار کوالکام مودم یکپارچه‌ای درون خود ندارد و به‌صورت باندل با مودم X55 دراختیار تولیدکنندگان قرار می‌گیرد. این مودم به‌صورت توأمان با اتصال 5G مبتنی‌بر استانداردهای NR Sub-6 و mmWave سازگاری دارد از اتصال 5G با سرعت دانلود و آپلود بیشینه‌ی ۷۰۰۰ و ۳۰۰۰ مگابیت‌برثانیه‌ای پشتیبانی می‌کند. به‌مدد پشتیبانی از اتصال LTE Cat. 24/22، سرعت دانلود و آپلود در اتصال LTE به‌ترتیب به ۲۵۰۰ و ۳۱۶ مگابیت‌برثانیه می‌رسد.

اسنپدراگون ۸۶۵ از کنترلر رم هیبریدی LPDDR5 و LPDDR4X بهره می‌برد. حافظه‌های مبتنی‌بر استاندارد جدید سرعت بالاتر، پهنای باند بهتر و مصرف بهینه‌تر را برای دستگاه به‌ارمغان می‌آورند. از سوی دیگر کوالکام در نسل جدید میزان تأخیر در دسترسی به رم را نیز حدود ۲۰ نانوثانیه کاهش داده است که به‌خودی خود به عملکرد بهینه‌تر پردازنده می‌انجامد.

شیائومی می ۱۰ در دو نسخه با رم ۸ گیگابایتی سریع و بهینه‌ی LPDDR5 و حافظه‌ی ذخیره‌سازی ۱۲۸ یا ۲۵۶ گیگابایتی UFS 3.0 در بازارهای جهانی به‌فروش می‌رسد؛ بنابراین چه ازلحاظ مالتی‌تسکینگ چه سرعت بارگذاری اپلیکیشن‌ها و بازی‌ها عملکرد بسیار خوبی دارد. متأسفانه از درگاه کارت حافظه برای ارتقا حافظه‌ی ذخیره‌سازی خبری نیست.

پرچم‌دار شیائومی از نمایشگر ۲۳۴۰ × ۱۰۸۰ پیکسل بهره می‌برد؛ بنابراین Xiaomi Mi 10 روی کاغذ عملکرد بسیاری خوبی در زمینه‌ی اجرای بازی‌ها خواهد داشت، چراکه پردازنده برای رندر بازی‌ها با وضوح QHD تحت‌‌فشار نخواهد بود. از سوی دیگر شیائومی امکان انتخاب نرخ نوسازی از بین دو حالت ۶۰ و ۹۰ هرتز را فراهم می‌سازد که مورد دوم با نرم‌تر کردن فرایند جابه‌جایی بین منوها یا اسکرول در صفحات مختلف، تجربه‌ی بی‌نهایت لذت‌بخشی را به‌ارمغان می‌آورد. 

برای ارزیابی کارایی شیائومی می 10 از آزمون‌های نرم‌افزاری متداول تک تایمز کمک می‌گیریم. آزمون‌های Antutu 7 و PCMark کارایی کلی گوشی، GeekBench عملکرد پردازنده‌ مرکزی در بارهای پردازشی تک یا چندهسته‌ای و آزمون‌های 3DMark و GFXBench بازده‌ گرافیکی گوشی را زیر ذره‌بین قرار می‌دهند. تمامی آزمون‌های گرافیکی به‌‌صورت Offscreen اجرا می‌شوند؛ بنابراین وضوح یا نرخ نوسازی نمایشگر تأثیری بر نتیجه‌ی حاصل نخواهد داشت. در هر صورت آزمون‌های زیر با تنظیمات پیش‌فرض نمایشگر (نرخ ۹۰ هرتزی) اجرا شده‌اند.

شیائومی می ۱۰ و موتورولا اج پلاس از پردازنده‌ی یکسان اسنپدراگون ۸۶۵ استفاده می‌کنند؛ اما نتایج به‌دست‌آمده برای پرچم‌دار شیائومی در مقایسه با اج پلاس اندکی در سطح پایین‌تری قرار می‌گیرند؛ به‌عنوان مثال می‌توان به اختلاف ۴ تا ۵ درصدی دو دستگاه در بنچمارک‌های گرافیکی Offscreen اشاره کرد. دلیل چنین اختلافی را می‌توان به تمایل شیائومی برای پایین‌ نگه‌داشتن دمای گوشی جست‌وجو کرد.

به‌لحاظ تئوری، نرخ نوسازی نمایشگر باعث تغییر توان پردازشی پردازنده نمی‌شود؛ اما پایین‌بودن آن می‌تواند کاربر را از تجربه‌‌کردن تمام این توان پردازشی محروم سازد؛ بدین مفهوم که چنانچه پردازنده‌ای، محتوای گرافیکی را با نرخ ۱۲۰ فریم‌برثانیه رندر کند؛ کاربر روی نمایشگر ۶۰ هرتزی، با نرخ به‌مراتب کمتری این محتوا را تماشا خواهد کرد.

برای ارزیابی تأثیر ارتقا نرخ نوسازی نمایشگر، آزمون‌های Onscreen بنچمارک GFXBench را با هر دو حالت ۶۰ هرتز و ۹۰ هرتز روی موتورولا اج پلاس اجرا می‌کنیم:

ازآنجاکه آزمون PCMark Work 2.0 با شبیه‌سازی کاربری‌های روزمره، امتیازی را به عملکرد دستگاه نسبت می‌دهد؛ بنابراین آزمون یادشده را با دو نرخ نوسازی ۶۰ و ۹۰ هرتز، روی شیائومی می ۱۰ اجرا می‌کنیم تا به‌نوعی تجربه‌ی لذت‌بخش حاصل از ارتقاء نرخ نوسازی را در مواردی همچون وب‌گردی به تصویر بکشیم.

بنچمارک‌ها می‌توانند ایده‌ای اولیه از توان پردازشی هر محصول ارائه دهند؛ اما از آنجا که در بازه‌ی زمانی کوتاهی دستگاه را تحت‌فشار قرار می‌دهند، معیار مناسبی برای ارزیابی عملکرد در کاربری واقعی نیستند. تک تایمز برای شبیه‌سازی چنین سناریویی، آزمون گرافیکی سنگین Sling Shot Extreme OpenGL ES3.1 را ۱۰ بار به‌صورت متوالی روی گوشی با وضوح +FHD و نرخ نوسازی ۶۰ هرتز اجرا می‌کند، این آزمون، محتوای گرافیکی را با رزولوشن ۱۴۴۰ × ۲۵۶۰ پیکسل رندر می‌کند و با رزولوشن یکسان با صفحه‌نمایش گوشی به‌نمایش می‌گذارد.

چینی‌ها می‌گویند پردازنده‌ی می ۱۰ به‌لطف محفظه‌ی بزرگ بخار، گرافیت ۶ لایه و ژل رسانای حرارت، ۱۰٫۵ درجه‌ی سلسیوس کمتر داغ می‌شود. پرچم‌دار شیائومی در آزمون استرس تک تایمز، با اختلاف ۳٫۵ درصدی در مرحله‌ی نخست امتیاز کمتری نسبت به موتورولا اج پلاس (با پردازنده‌ی یکسان) کسب کرد؛ اما در ادامه توانست چه از حیث سطح عملکرد چه پایداری هر دو گوشی هوشمند موتورولا اج پلاس و گلکسی نوت ۲۰ اولترا (با پردازنده‌ی اکسینوس ۹۹۰) با اختلافی فاحش پشت‌سر بگذارد. می ۱۰ در بدترین حالت حدود ۸ درصد افت عملکرد تجربه می‌کند و دمای بیشینه‌ی پردازنده‌ی آن از ۴۲ درجه‌ی سلسیوس تجاوز نمی‌کند.

باتری

یکی از ویژگی‌های کلیدی هر گوشی هوشمند ایده‌آلی، شارژدهی طولانی باتری آن است. مهندسان شیائومی برای دستیابی به چنین ویژگی مهمی، می ۱۰ را به باتری ۴۷۸۰ میلی‌آمپرساعتی مجهز کرده‌اند. باتری شیائومی می ۱۰ در مقایسه با نسل گذشته افزایش ظرفیت ۴۴ درصدی تجربه می‌کند و حتی محصولات ۶٫۵ تا ۶٫۷ اینچی شاخصی همچون گلکسی اس ۲۰ پلاس و وان‌پلاس ۸ را پشت‌سر می‌گذارد.

برای ارزیابی عمر باتری و شارژدهی آن سراغ آزمون‌های باتری تک تایمز می‌رویم. ازآنجاکه شیائومی می ۱۰ از نمایشگر +FHD بهره می‌برد و به‌صورت پیش‌فرض با نرخ نوسازی ۹۰ هرتزی به‌دست کاربر می‌رسد؛ بنابراین آزمون‌های شارژدهی تک تایمز را با حفظ همین شرایط روی این گوشی اجرا می‌کنیم.

بالغ‌بر ۲ روز شارژدهی در کاربری‌های نیمه‌سنگین

برای اجرای آزمون پخش ویدئو معیار تک تایمز با وضوح HD، ابتدا اتصالات بی‌سیم دستگاه را غیرفعال می‌سازیم، صدای اسپیکر را قطع می‌کنیم و روشنایی نمایشگر را روی ۲۰۰ نیت قرار می‌دهیم. شیائومی می 10 چه در حالت ۶۰ هرتز، چه ۹۰ هرتز در کاربری‌هایی همچون پخش ویدئو با تعدادی از اپلیکیشن‌های شناخته‌شده که به نرخ فریم بالایی نیاز ندارند، نرخ نوسازی را به ۶۰ هرتز کاهش می‌دهد؛ از همین رو مدت‌زمان پخش ویدئوی معیار ما در هر دو نرخ نوسازی ۶۰ یا ۹۰ هرتز، بدون تفاوتی فاحش، ۲۰ ساعت و ۳ دقیقه بود.

پرچم‌دار موتورولا در آزمون ۳۰ مرحله‌ای و گرافیکی GFXBench که شارژدهی و پایداری عملکرد را در شرایطی مشابه اجرای بازی FHD موردارزیابی قرار می‌دهد، تا مرحله‌ی نهم با رندر تعداد ۴۶۰۰ فریم عملکرد بسیار پایدار و خوبی دارد، اما از مرحله‌ی یازدهم پس از افتی ۱۹ به عملکرد پایدار خود با نرخ حدودی ۳۷۰۰ فریم‌برمرحله آزمون را ادامه می‌دهد.

آزمون Work 2.0 Battery از بنچمارک PCMark با شبیه‌سازی کاربری‌های روزمره نظیر وب‌گردی، ویرایش عکس، فیلم و اسناد، می‌تواند در قالب معیاری استاندارد، مدت‌زمان روشن‌ماندن دستگاه را در استفاده‌های نیمه‌سنگین تخمین بزند. شیائومی می ۱۰ با شرایط پیش‌فرض در آزمون PCMark مدت‌زمان بسیار خوب ۱۲ ساعت و یک دقیقه را ثبت کرد؛ اما با کاهش نرخ نوسازی به ۶۰ هرتز، نتیجه‌ی حاصل با بهبود ۲ ساعت و ۳۰ دقیقه‌ای به نتیجه‌ی کم‌نظیر ۱۴ ساعت و ۳۴ دقیقه می‌رسد.

شیائومی می ۱۰ از استاندارد شارژ سریع Quick Charge 4.0+ و Power Delivery 3.0 پشتیبانی می‌کند و به‌صورت پیش‌فرض با شارژر ۳۰ واتی به‌فروش می‌رسد که ظرف ۳۰ دقیقه حدود نیمی از ظرفیت باتری و طی یک ساعت و ۲۰ دقیقه، کل باتری را به‌صورت کامل شارژ می‌کند. از سوی دیگر می ۱۰ امکان شارژ سریع بی‌سیم با توان بیشینه‌ی ۳۰ وات را نیز دارد.

جمع‌بندی

اگر فقدان ماژول اختصاصی تله‌فوتو برای ثبت عکس‌های بزرگ‌نمایی‌شده و دوربین اولتراواید نه‌چندان توانمند را کنار بگذاریم، شیائومی می ۱۰ تقریبا در تمامی سطوح می‌تواند با کیفیت مطلوبی انتظاراتمان از یک گوشی پرچم‌دار را برآورده سازد. ترکیب خوش‌ساخت گوریلا گلس ۵ و آلومینیوم در کنار انحناهای ظریف بدنه، تجربه‌ی لذت‌بخشی برای کاربر به‌ارمغان می‌آورد، ترکیب نمایشگر ۹۰ هرتزی AMOLED سازگار با +HDR10 به‌همراه اسپیکرهای استریوی توانمند، برای تجربه‌ی چندرسانه‌‌ای ایده‌آل به‌نظر می‌رسد، پردازنده‌ی قدرتمند اسنپدراگون ۸۶۵ به‌لطف سیستم خنک‌کننده‌ی کارآمد دستگاه، عملکردی پایدار دارد و حتی تحت بارهای پردازشی سنگین نیز حرارت آزاردهنده‌ای تولید نمی‌کند، از سوی دیگر باتری ۴۷۸۰ میلی‌آمپرساعتی دستگاه نیز می‌تواند تا دو روز نیز پاسخگوی نیازهای نیمه‌سنگین کاربر باشد.

در حقیقت آنچه می ۱۰ را در سطحی پایین‌تر از نسخه‌ی پرو یا تعدادی از رقبا قرار می‌دهد، مصالحه‌ای است که چینی‌ها در بخش دوربین برای پایین‌ نگه‌داشتن قیمت تمام‌شده‌ی دستگاه بدان تن داده‌اند. دوربین ۱۰۸ مگاپیکسلی می ۱۰ براثر فقدان فوکوس لیزری، در مقایسه با می نوت ۱۰ (یا می ۱۰ پرو) عملکرد کُندتری در فوکوس روی سوژه‌های نزدیک‌ دارد، براثر فقدان دوربین تله‌فوتو، بزرگنمایی تنها تا سطح 2X و به‌صورت کراپی روی تصویر دوربین اصلی انجام می‌گیرد و از سوی دیگر دوربین اولتراواید دستگاه نیز مطابق انتظار در سطح بهترین‌های بازار نیست. صرف‌نظر از موارد یادشده، مجموعه‌ی دوربین شیائومی می ۱۰ تجربه‌ی عکاسی لذت‌بخشی را به‌ویژه در طول روز به‌ارمغان می‌آورد و می‌تواند رضایت طیف گسترده‌ای از کاربران را جلب کند.

نظر شما کاربران عزیز تک تایمز درباره‌ی شیائومی می ۱۰ چیست؟ آیا پرچم‌دار به‌نسبت خوش‌قیمت‌ترِ شیائومی نظر شما را جلب کرده است یا رقبای دیگر به آن ترجیح می‌دهید؟ دیدگاه خود را با ما و سایر اعضای خانواده‌ی تک تایمز به‌اشتراک بگذارید. شما کاربران تک تایمز در صورت تمایل می‌توانید گوشی هوشمند شیائومی می ۱۰ را از فروشگاه اینترنتی شیائومی 360 تهیه کنید.