تغییرات اقلیمی احتمالا عامل انقراض گونه‌های اولیه انسان بوده است

از شش گونه‌ی مختلف انسان اولیه که همه به جنس انسان تعلق داشتند، فقط گونه‌ی ما، یعنی انسان خردمند، موفق شد بقا پیدا کند. مطالعه‌ای که به‌تازگی در مجله‌ی One Earth منتشر شده است، مدل‌های اقلیمی و رکوردهای فسیلی را در جست‌وجوی سرنخ‌هایی در زمینه‌ی عامل انقراض اجداد باستانی ما باهم ترکیب می‌کند و نشان می‌دهد که احتمالا تغییرات اقلیمی (ناتوانی در سازگاری به تغییرات دمایی) نقش مهمی در نابودی آن‌ها ایفا کرده است. پاسکوال ریا، از دانشگاه فردریکو دوم ناپل ایتالیا می‌گوید:

یافته‌های ما نشان می‌دهد که با وجود ابداعاتی مانند استفاده از آتش و ابزارهای سنگی اصلاح‌شده، تشکیل شبکه‌های اجتماعی پیچیده و درباره نئاندرتال‌ها حتی تولید سرنیزه‌های چسبانده‌شده، لباس‌های قالب تن و تبادلات درخور‌توجه فرهنگی و ژنتیکی با انسان خردمند، گونه‌های گذشته‌ی انسان نتوانستند از تغییرات اقلیمی جان سالم به‌در ببرند. آن‌ها به‌سختی تلاش کردند و با سردشدن اقلیم به‌دنبال پیداکردن مکان‌های گرم بودند؛ اما درنهایت، تلاش آن‌ها کافی نبود.

پژوهشگران برای کسب بینش درباره‌ی انقراض گونه‌های اولیه‌ی انسان شامل انسان ماهر، انسان کارورز، انسان راست‌قامت، انسان هایدلبرگی، انسان نئاندرتال و انسان خردمند از نمونه‌ساز اقلیم گذشته با وضوح درخورتوجه استفاده کردند که دما و بارندگی و اطلاعات دیگر مربوط به پنج‌میلیون سال گذشته را فراهم می‌کند.

همچنین، پژوهشگران برای مدل‌سازی نحوه‌ی تحول منطقه‌ی اقلیمی محل سکونت گونه‌های انسان در طول زمان، پایگاه داده فسیلی وسیعی را بررسی کردند که بیش از ۲،۷۵۰ رکورد باستان‌شناسی را شامل می‌شد. هدف درک اولویت‌های اقلیمی انسان‌های اولیه و نحوه‌ی پاسخ آن‌ها دربرابر تغییر در اقلیم بود. مطالعات آن‌ها شواهد محکمی ارائه می‌دهد که سه گونه از انسان (شامل انسان راست‌قامت و انسان هایدلبرگی و انسان نئاندرتال) درست پیش از اینکه منقرض شوند، بخش درخورتوجهی از منطقه‌ی اقلیمی مناسب خود را از دست دادند. آن‌ها گزارش می‌کنند که این کاهش با تغییرات شدید و نامساعد در اقلیم جهانی همراه بوده است.

درباره‌ی نئاندرتال‌ها، احتمالا رقابت با انسان خردمند وضعیت را بدتر کرد. ریا می‌گوید: «از نظم اثر تغییرات اقلیمی شگفت‌زده شدیم. درباره‌ی گونه‌های مقرض‌شده و فقط درباره‌ی آن‌ها کاملا آشکار بود که شرایط اقلیمی درست پیش از انقراض و فقط در آن لحظه‌ی خاص بسیار شدید بود.»

ریا خاطرنشان می‌کند که در بازسازی دیرینه‌اقلیم‌شناسی، شناسایی بقایای فسیل‌ها در سطح گونه‌ها و قدمت مکان‌های فسیل اطمینان کاملی وجود ندارد؛ اما بینش اصلی در هر فرضی درست است. او می‌گوید:

این یافته‌ها ممکن است به‌عنوان نوعی هشدار برای انسان امروزی باشد؛ زیرا ما نیز با تغییرات بی‌سابقه‌ای در اقلیم مواجه هستیم. کشف این موضوع نگران‌کننده است که اجداد ما که ازنظر قدرت ذهنی از دیگر گونه‌های زمین متفاوت بودند، نتوانستند دربرابر تغییرات اقلیمی مقاومت کنند. تغییرات اقلیمی در گذشته موجب آسیب‌پذیری و درماندگی گونه انسان شد و این مسئله ممکن دوباره اتفاق افتد.