به گزارش سرویس تازه های دنیای فناوری مجله تک تایمز ،
اندازهی مغز نسبت به جرم بدن در دایناسورها، پستانداران و پرنده
دایناسورها پیکر عظیمی داشتند؛ اما مغز چندان بزرگی نداشتند. در واقع مغز دایناسورها به مرور زمان به ندرت رشد کرد. دایناسورهای ژوراسیک مثل آلوزاروس، استگوسور و براکیوزاروس مغزهای کوچکی داشتند. ۸۰ میلیون سال بعد در اواخر دورهی کرتاسه، تیرانوسوروس و دایناسورهای منقار اردکی با مغزهای بزرگتر به تکامل رسیدند؛ اما وزن مغز تیرکس با وجود هیکل غولپیکر آن، تنها به ۴۰۰ گرم میرسید. مغز ولاسیرپتور تنها ۱۵ گرم بود. این در حالی است که میانگین وزن مغز انسان به ۱.۳ کیلوگرم میرسد.
دایناسورها به مرور زمان وارد دوران جدیدی شدند. گیاهخوارهای کوچک رایجتر شدند و گوناگونی زیستی پرندگان افزایش یافت. بعدها گونههای پا بلند به تکامل رسیدند. همچنین به نظر میرسد دایناسورها زندگی اجتماعی پیچیدهای داشتند. آنها زندگی گلهای را آغاز کردند و با شاخهای سنگین برای مبارزه به تکامل رسیدند. بااینحال به نظر میرسد دایناسورها خود را تکرار میکردند و معمولاً به شکل گیاهخوارهای غولپیکر و گوشتخوارهایی با مغزهای کوچک به تکامل میرسیدند.
در بازهی ۱۰۰ میلیون سال از تاریخ دایناسورها هیچ ردی از پیشرفت در آنها دیده نمیشود. گیاهخوارهای گردندراز غولپیکر و شکارچیهای عظیم تیرانوسورمانند در طی این بازه تکرار میشدند. شاید به مرور مغزهای دایناسورها کمی بزرگ شده باشد اما شواهد کمی برای تکامل آنها به نوابغ وجود دارد. حتی بعید است که پستانداران آنها را تبعید کرده باشند. دایناسورها تا زمان برخورد سیارک، از گونههای غالب محیط خود بودند.
بااینحال پستانداران محدودیتهای متفاوتی داشتند. آنها هرگز به گیاهخوارها و گوشتخوارهای غولپیکر تبدیل نشدند. بلکه به صورت مکرر با مغزهای بزرگتر به تکامل رسیدند. نمونهی مغزهای بزرگ (به اندازهی مغز انسان یا بزرگتر از آن) در ارکاها، نهنگهای عنبر، نهنگهای بالین، فیلها، فک پلنگی و میمونها دیده میشود.
بمنظور اطلاع از دیگر خبرها به صفحه اخبار فناوری مراجعه کنید.