آیا آمریکا می تواند اینترنت جهان را قطع کند؟

مفهوم «کیل‌سوییچ اینترنت» چیز جدیدی نیست و در حالت کلی به مکانیزمی واحد برای خاموش کردن کل ترافیک اینترنت اشاره می‌کند. مفهوم کیل‌سوییچ اینترنت مبتنی‌بر ایجاد یک اتاق کنترل است که از لحاظ تئوری قطعی شبکه‌ی وب را ممکن کند.

چین در سال ۲۰۰۹ اینترنت منطقه‌ی سین‌کیانگ را به‌طور کامل قطع کرد. دولت مصر در سال ۲۰۱۱ دستور به قطع کامل اینترنت داد که در نتیجه‌ی آن، تبادل ترافیک اینترنت برای تمامی ISPها غیرممکن شد. مصر در عرض دو ساعت تمامی ترافیک را متوقف کرد. ترکیه در سال ۲۰۱۶ قانون جدیدی وضع کرد که بر اساس آن دولت اجازه دارد در مواقع نیاز، اینترنت را به‌طور کامل یا جزئی قطع کند.

چشم‌انداز جنگ سایبری در دهه‌ی ۲۰۰۰ میلادی باعث شد گروهی از مقامات ایالات متحده لایحه‌ای برای کنترل اینترنت تدوین کنند، اما روی کار آمدن مفهوم «کشتن اینترنت» در سراسر دنیا، انتقادات زیادی را در آمریکا ایجاد کرد.

آمریکا در دو نوبت، یکی در سال ۱۹۳۴ و دیگری در سال ۱۹۹۶، لایحه‌هایی معرفی کرد تا از طریق آن‌ها کنترل بیشتری بر اینترنت داشته باشد، اما هیچ‌یک از این قوانین، آمریکا را قادر به قطع اینترنت جهانی نمی‌کنند.

قانون ارتباطات آمریکا که سال ۱۹۳۴ تدوین شد، پس از ۸۹ سال همچنان پایه و اساس سیاست‌های ارتباطی ایالات متحده را تشکیل می‌دهد. این قانون از زمان تصویب، به دفعات اصلاح و به‌روزرسانی شده است.

بند ۷۰۶ قانون ارتباطات آمریکا به رئیس‌جمهور امکان می‌دهد در صورت شناسایی خطر جنگ، «هرگونه تأسیسات یا ایستگاه ارتباطات سیمی» را خاموش کند یا کنترل آن را در دست بگیرد. با توجه به روی کار آمدن سیستم‌های بی‌سیم، تعلیق سرویس‌دهی در «جنگ یا تهدید جنگ» و همچنین «وضعیت خطر عمومی» مجاز است، البته صرفا در آمریکا. در هیچ بخشی از قانون موردبحث به قطعی اینترنت در سراسر دنیا اشاره نشده است و اساسا آمریکا این توانایی را ندارد.

اتحادیه‌ی آزادی‌های مدنی آمریکا در نامه‌ای به سناتور لیبرمن که توسط چند سازمان مدنی دیگر امضاء شده بود، از لایحه‌ی موردبحث انتقاد کرد. در نتیجه‌ی انتقادات، سناتور لیبرمن گفت هیچ برنامه‌ای برای ایجاد کیل‌سوییچ وجود ندارد: «رئيس‌جمهور هرگز کنترل را در دست نمی‌گیرد؛ دولت هرگز نباید اینترنت را تصاحب کند.» لایحه‌ی حفاظت از فضای سایبری به‌عنوان یک دارایی ملی، رأی دریافت نکرد و منقضی شد.

ابهامی به نام آیکان

اینترنت، شبکه‌ای جهانی است که از شبکه‌های خودمختار پرتعداد تشکیل شده و هیچ‌گونه مقر فرماندهی ندارد. با این‌حال جنبه‌های فنی، سیاست‌های زیرساخت و فضاهای نام (نیم‌اسپیس) اصلی اینترنت توسط مؤسسه‌ی ICANN مدیریت می‌شوند.

آیکان سازمانی غیرانتفاعی محسوب می‌شود که وظیفه‌‌اش ایجاد هماهنگی در نگهداری و عملکرد دیتابیس‌های مرتبط‌به فضای نام و فضای عددی است. آیکان موظف است عملکرد ایمن و پایدار شبکه را تأمین کند. آیکان همچنین نگهداری فنی مخزن آدرس اینترنت مرکزی را انجام می‌دهد. سازمان آیکان مدیریت واگذاری نام‌های دامنه و آدرس پروتکل اینترنت را نیز برعهده دارد و برقراری ارتباط بین کاربر و سایت مقصد را ممکن می‌کند.

آیکان پیش‌تر با وزارت بازرگانی ایالات متحده قرارداد تجاری داشت، اما این قرارداد در سال ۲۰۱۶ به پایان رسید. با پایان قرارداد، آیکان تحت نظارت سازمان ملل متحد قرار گرفت تا آمریکا دیگر نقشی در آن نداشته باشد. آیکان پیش‌تر به‌طور شفاف گفته که نمی‌تواند در محتوای اینترنت دست ببرد یا آن را تعدیل کند.

آیا قطع جهانی اینترنت امکان‌پذیر است؟