به گزارش سرویس تازه های دنیای فناوری مجله عصر اطلاعات ،
از ۱۰ انگلی که وود شناسایی کرد که تا سال ۱۹۸۰ در پیوجت ساند منقرض شده بودند، ۹ مورد دارای چرخه زندگی بودند که بر سه یا تعداد بیشتری میزبان متکی بود. وود میگوید: «در محیطی که درحال تغییر است، انتظار داریم برندهها و بازندههایی را ببینیم. اما در اینجا تعداد بازندهها بسیار بیشتر از چیزی بود که پیشبینی میکردیم.»
وود فکر میکند اگر وضعیت سایر اکوسیستمهای جهان مانند وضعیت پیوجت ساند باشد، میزان تلفات انگلها میتواند با سرعت انقراض گونههای آزادزی برابر یا حتی از آنها بیشتر باشد. اما بدون انجام مطالعات بیشتر نمیتوان با اطمینان گفت که این وضعیت وجود دارد.
وود فکر میکند دیدگاه کنونی درمورد انگلها شبیه دیدگاهی است که مردم در دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ درمورد شکارچیان راس هرم مانند گرگها یا خرسها داشتند. برای قرنها، گوشتخواران بزرگ به خاطر ترس و خشم تا آستانه انقراض به دست انسانها شکار شده بودند.
اما در اواسط قرن بیستم دانشمندان دریافتند که چه اتفاق ناخوشایندی افتاده است. جهان بهطور سیستماتیک برخی از مهمترین محرکها و تأثیرگذارترین اعضای اکوسیستمها را به ضرر زیستگاههای سراسر جهان از بین برده بود. مشخص شد شکارچیان رأس هرم همیشه آفات مخربی نبودند. آنها تثبیتکنندههایی بودند که برای زیستگاه ضروری بودند. وارد کردن مجدد آنها به شکوفایی مجدد اکوسیستمها کمک کرد. وود میگوید: «درمورد انگلها در همان موقعیت قرار داریم. پژوهشها نشان میدهند انگلهای چه نقش قدرتمندی در اکوسیستمها دارند. اما این اطلاعات هنوز به دست عموم نرسیده است.»
در سال ۲۰۱۷، مطالعهای روی ۴۵۷ گونه انگل پیشبینی کرد که تا سال ۲۰۷۰، ده درصد از آنها ازجمله ۳۰ درصد از کرمهای انگلی منقرض خواهند شد. برایناساس، نویسندگان اولین فهرست قرمز گونههای در معرض خطر انقراض از انگلها را ایجاد کردند.
در سال ۲۰۲۰ وود به پژوهشگران همفکر خود از سراسر جهان پیوست تا برنامه ۱۲ هدفی حفاظت از انگلها را برای آینده تهیه کند. کالین کارلسون، یکی از نویسندگان مقاله، در سال ۲۰۱۵ به آتلانتیک گفت: «نقطه شروع، توقف نابودی انگلها در لحظهای است که آنها را پیدا میکنیم. اساسیترین ایده این است که اگر وضعیت چیزی خوب است، آن را خراب نکنیم.»
مرحله بعدی جمعآوری و تلفیق دادهها است و در این زمینه وود پیشتاز است. آزمایشگاه او در دانشگاه واشینگتن اولین آزمایشگاهی است که از نمونههای موجود در موزه ماهیها برای ایجاد جدول زمانی از فراوانی انگلهایی دریایی استفاده میکند. وود میگوید انگلها زیاد مورد توجه قرار نمیگیرند و بررسی نمیشوند.
برخلاف شکارچیان رأس، اگر فعالانه به دنبال انگلها نگردید، مشاهده آنها دشوار است و پیدا کردن آنها کار چندان جذابی نیست. وود میگوید: «کار میدانی شما نشستن در زیرزمین موزه و تشریح ماهیهایی است که پر از مواد شیمیایی منزجرکننده هستند. این کار جذابیتی ندارد. اما به ما فرصت سفر در زمان میدهد و من اگر فرصت سفر در زمان را داشته باشیم، حاضرم سختیهای آن را تحمل کنم.»
این مطالعه در مجلهی PNAS منتشر شد.
بمنظور اطلاع از دیگر خبرها به صفحه اخبار فناوری مراجعه کنید.