عصر اطلاعات ورود به دنیای اخبار تکنولوژی و فناوری
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
به گزارش سرویس تازه های دنیای فناوری مجله عصر اطلاعات ،
فقط گرگ تاسمانی نیست که می‌تواند به شیوه توصیف‌شده بازگردانده شود. تکه‌های حفظ‌شده از دی‌ان‌ای ماموت پشمالو که در توندرای منجمد شمالگان پیدا شده است، به این معنا است که این پستانداران بزرگ نیز می‌توانند بازگردند. بیشتر ماموت‌های پشمالو حدود ده هزار سال پیش از بین رفتند.
دانشمندان شرکت Colossal Bioscience که توسط پژوهشگران دانشگاه هاروارد تاسیس شده است، درحال استفاده از کریسپر برای اضافه‌کردن قطعاتی از دی‌ان‌ای ماموت‌ها به ژنوم فیل آسیایی هستند که نزدیک‌ترین خویشاوند زنده ماموت‌ها است. هیبرید حاصل که به‌عنوان «ماموفانت» شناخته میشود، به توندرای سرد سیبری سازگار خواهد بود و می‌تواند به پر کردن خلاء اکولوژیکی ناشی از بین رفتن ماموت‌ها کمک کند.
اگرچه فناوری مذکور محدودیت‌هایی دارد و موانعی وجود دارد که باید بر آن‌ها غلبه کرد. مایکل آرچر، دیرین‌شناس دانشگاه نیوساوت‌ولز در سیدنی می‌گوید: «بسیاری از ویژگی‌هایی که به‌عنوان حیوانات زنده داریم، به چندین نسخه از ژن‌ها نیاز دارند. آسان نیست که با نگاه کردن به ژنوم بازسازی‌شده متوجه شویم به چه تعداد از آن‌ها نیاز است. آرزو می‌کنید که یک نسخه برای ایجاد ویژگی‌های موردنظر شما کافی باشد، اما این پروژه‌ها همیشه مولفه ناشناخته بزرگی دارند.»
اگرچه بازسازی ژنوم تنها روشی نیست که دانشمندان می‌توانند از آن برای احیای حیوانات منقرض‌شده استفاده کنند.
نیاگاو (auroch)، نوعی گاو ماقبل تاریخ موضوع نقاشی‌های غار باستانی در سراسر جهان است. این جانور زمانی در دشت‌های اروپا پرسه می‌زد و قدی به اندازه فیل داشت. نیاگاو در دهه ۱۶۰۰ منقرض شد.
اگرچه نیاگاوها مدت‌ها است منقرض شده‌اند، هنوز هم می‌توان ژن‌های آن‌ها را در نژادهای مختلف گاو یافت و نوادگان آن‌ها در اسپانیا، پرتغال، ایتالیا و بالکان وجود دارند. ژنتیک‌دانان درحال انجام تلاقی برگشتی این گونه‌ها با هم برای تولید فرزندانی هستند که به ویژگی‌های نیاگاو نزدیک‌تر باشد.
ایده دیگر این است که حیوان مرده را با گرفتن هسته یک سلول سالم و سپس انتقال آن به تخمک یک خویشاوند زنده نزدیک به امید تشکیل رویان، شبیه‌سازی کرد. البته برای این کار به سلول کامل نیاز است و سلول‌ها بلافاصله پس از مرگ متلاشی می‌شوند. جانوری مانند گرگ تاسمانی را که تقریبا صد سال پیش از بین رفته است، نمی‌توان به کمک این روش بازگرداند. اما این روش می‌تواند گزینه‌ای برای گونه‌هایی باشد که اخیرا منقرض شده‌اند.
در سال ۲۰۰۳، پژوهشگران با موفقیت بز کوهی پیرنیان را کلون کردند که نوعی بز است که با کشته‌شدن آخرین عضو گونه براثر سقوط درخت منقرض شد. متاسفانه نوزاد تازه متولدشده مدت کوتاهی پس از تولد به علت نقص ریوی مرد.
آرچر درحال استفاده از نوعی فناوری شبیه‌سازی برای بازگرداندن قورباغه‌ی بومی کویینزلند است. این قورباغه (Rheobatrachus silus) که در سال ۱۹۸۳ منقرض شد، روش تولیدمثل عجیبی داشت و تخم‌های بارورشده خود را می‌بلعید و از معده خود به‌عنوان نوعی رحم استفاده می‌کرد.
آرچر در سال ۲۰۱۳ اولین مرحله را به پایان رساند (انتقال هسته از سلول منجمدشده قورباغه به تخمک خالی دوزیست خویشاوند نزدیک). به‌طور باورنکردنی سلول‌ها شروع به تقسیم کردند و رویانی تشکیل شد. آرچر می‌گوید: «صدها بار این کار را انجام دادیم و نتیجه نداد و سپس ناگهانی یکی از آن‌ها موفق شد و زیر میکروسکوپ رویان هیبرید را دیدیم که شروع به تقسیم شدن کرد. بسیار هیجان‌انگیز بود.»
اگرچه پس از هیجان اولیه، وقتی هیچ یک از رویان‌ها به نوزاد قورباغه تبدیل نشد، پروژه به مانع برخورد کرد. آرچر می‌گوید: «رویان‌های قورباغه به توده‌ای از سلول تبدیل شدند که مرحله ابتدایی و طبیعی رشد رویان است، اما پس از آن متوقف شدند. به‌طور معمول، لایه بیرونی سلول‌ها به داخل تا می‌خورد و ساختار دولایه‌ای تشکیل میشود که منجر به یک بچه قورباغه میشود، اما توده‌های سلولی ما وارد این مرحله نشدند.»
زمانی که تیم در تلاش بود تا با استفاده از دو گونه قورباغه، رویانی ایجاد کند، هم همین اتفاق افتاد. بنابراین، جنبه‌ای از کار آزمایشی آن‌ها بود که رشد رویان را مختل می‌کرد؛ نه اینکه مشکلی درزمینه‌ی دی‌ان‌ای قورباغه منقرض‌شده وجود داشته باشد. آرچر می‌گوید: «در تلاش هستیم تا قبل از اینکه روی دی‌ان‌ای حیوان منقرض‌شده کار کنیم، اول این مانع را در قورباغه‌های زنده درک کنیم.»
بمنظور اطلاع از دیگر خبرها به صفحه اخبار فناوری مراجعه کنید.
