به گزارش سرویس تازه های دنیای فناوری مجله عصر اطلاعات ،
پژوهشگرها میخواستند بدانند آیا انرژی تاریک میتواند از تکینگی بیگبنگ و تورم و افزایش سرعت جهان تا ابد اجتناب کند یا نه. برای اجتناب از تکینگی اولیه، جهان نباید از نقطهی چگالی بینهایت آغاز شود. بلکه جهانی که در آن زندگی میکنیم در واقع در یک مجموعهی بینهایت از «جهشهای بزرگ» تکراری قرار دارد.
در سناریوی جهش بزرگ، انرژی تاریک تا حد مشخصی به انبساط جهان میانجامد؛ اما سپس تغییر ماهیت میدهد و به عامل انقباض جهان تبدیل میشود. سپس کیهان وارد سناریوی فشردگی بزرگ میشود اما درست پیش از رسیدن به وضعیت چگالی بینهایت، انرژی تاریک مجدداً پدیدار میشود و دورهی تورم سریع را آغاز میکند و بدینترتیب چرخهای جدید آغاز میشود.
پژوهشگرها به مدلی از انرژی تاریک رسیدند که سه بار موفق میشود. اما ماده و پرتوها احتمالاً در لحظات آغازین جهان وجود نداشتند؛ بلکه درست پس از تورم با کاهش انرژی تاریک ظاهر میشوند و جهان از نور و ماده پر میشود.
با اینکه این مدل در ابتدا موفق بود، پژوهشگرها نمیتوانستند گروهی عمومی از مدلهای انرژی تاریک را پیدا کنند که همیشه به نتایج یکسانی میانجامند. بلکه باید بهجای پیشبینیهای مکانیک کوانتوم، مقدار کوچکتری را وارد مدل انبساط کنونی میکردند تا به خروجی دقیقتری برسند.
بااینحال، این پژوهش در مسیری امیدبخش پیش میرود و سکویی پایدار را برای بررسی مدلهای اینچنینی فراهم میکند. سرنوشت انسانها لزوماً زندگی در کیهان سرد و خالی نیست زیرا انرژی تاریک باید در آیندهی دوردست رفتار متفاوتی داشته باشد. تنها ادامهی پژوهشها میتواند سرنوشت نهایی ما را تعیین کند.
بمنظور اطلاع از دیگر خبرها به صفحه اخبار فناوری مراجعه کنید.