به گزارش سرویس تازه های دنیای فناوری مجله عصر اطلاعات ،
شانه ترک خورده بود و چندین دندانهاش نیز شکسته بود که نشان میداد قبلا بزرگتر بوده است. روی لبهی شانه هم سوراخی گِرد تراشیده شده بود. همین سوراخ به باور مایکل مارشال، باستانشناس از موزه باستانشناسی لندن به این فرض قوت میدهد که شانه در حقیقت یک نوع طلسم بوده و به صورت آویز بر گردن آویخته میشده است.
مارشال در همین رابطه اظهار داشت: «شانهی بارهیل شاید یک شیء بسیار سمبولیک و قدرتمند برای اعضای یک قبیله محلی بوده است. ممکن است شانه از جمجمهی یکی از افراد مهم این قبیلهی عصر آهن تراشیده شده باشد. به این صورت حضور و خاطرهی [او] به وسیلهی استخوانهایش همیشگی شده است.»
باستانشناسان قبلا نیز در محوطه باستانی کمبریجشایر ابزرآلاتی از جنس استخوان دست و پای انسان پیدا کردند که ظاهرا برای تمیز کردن پوست حیوانات به کار میرفتند. اما استخوان جمجمهی انسان اهمیت ویژهای دارد. در دوران آهن در سرتاسر اروپا آویزهایی از جنس جمجمه انسان ساخته میشد و چنین گردنآویزهایی نسبتا رایج بودند. در حقیقت، آویزها و ابزارهای باستانی از جنس استخوان انسان در سراسر جهان پیدا شدند. اما حکاکیهای روی شانه واقعا عجیب بود.
تنها دو شانهی دیگر متعلق به عصر آهن که از استخوان انسان ساخته شدهاند تاکنون در بریتانیا یافت شدهاند و از همان منطقه کلی میآیند. یکی از شانهها در دهکدهای به نام «ایریث» در فاصلهی ۱۴٫۵ کیلومتری شمال بارهیل و دیگری در «هارستونمیل» در فاصلهی ۱۹ کیلومتری این محوطهی باستانی پیدا شدند. از این شواهد اینطور برمیآید که ساخت چنین مصنوعاتی یک رسم کهن فرهنگی در منطقه بوده است.
بمنظور اطلاع از دیگر خبرها به صفحه اخبار فناوری مراجعه کنید.