عصر اطلاعات ورود به دنیای اخبار تکنولوژی و فناوری
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
به گزارش سرویس تازه های دنیای فناوری مجله عصر اطلاعات ،
گروهی از پژوهشگران می‌گویند حتی اگر همین فردا تمام آلودگی‌های پلاستیکی را متوقف کنیم، چیزی که از قبل وجود دارد به ذرات کوچک‌تری شکسته خواهد شد و به آلوده کردن محیط ادامه خواهد داد. اریکسن می‌گوید: «آلودگی‌های کارخانه‌های میکروپلاستیک در خطوط ساحلی به‌طور مداوم درحال تجزیه شدن و اضافه‌شدن به آب هستند.»
ذرات پلاستیکی جانداران موجود در پایه زنجیره غذایی را آلوده می‌کنند: گیاهان میکروسکوپی به نام فیتوپلانکتون و جانوران کوچکی که از آن‌ها تغذیه می‌کنند و زئوپلانکتون نام دارند. زئوپلانکتون‌ها میکروپلاستیک‌ها را مصرف می‌کنند و اشتهای آن‌ها برای غذای واقعی کم میشود. وقتی شکارچیانی مانند لاروهای ماهی زئوپلانکتون‌ها را می‌خورند، ذرات پلاستیکی سمی وارد بدن آن‌ها میشود.
میکروپلاستیک‌ها می‌توانند چرخه کربن را نیز به هم بزنند: فیتوپلانکتون‌ها کربن را جذب می‌کنند و توسط زئوپلانکتون‌ها خورده می‌شوند که گلوله‌های مدفوع آن‌ها بر بستر دریا فرود می‌آید و گازهای گلخانه‌ای را از اتمسفر جدا می‌کند. اما نحوه ته‌نشین‌شدن گلوله‌های مدفوع سرشار از میکروپلاستیک از حالت طبیعی متفاوت است و شاید در اعماق زمان بیشتری به لاشخورها می‌دهد تا آن‌ها را مصرف کرده و کربن درون آن‌ها را آزاد کنند.
پرندگان دریایی نیز از خوردن پلاستیک‌ها رنج می‌برند. پژوهشگران بیماری جدیدی را درمیان کبوتردریایی پاگوشتی در جزیره لرد هاوو استرالیا توصیف کرده‌اند: پلاستیکوز. پرندگانی که قطعات پلاستیکی بیشتری در روده خود دارند، آسیب بافتی شدیدتری را در معده نشان می‌دهند. این امر نشان می‌دهد پلاستیک به‌طور مستقیم می‌تواند موجب تشکیل بافت زخم یا پلاستیکوز در حیوانات وحشی آزاد شود و احتمالاً روی سلامتی و بقای آن‌ها تأثیر منفی دارد.
اندازه‌گیری جدید کافین و اریکسن فقط پلاستیک‌های شناور در نزدیکی سطح آب را در برمی‌گیرد. اما میکروپلاستیک‌ها در سراسر دریا در چرخش هستند و سوار برای جریان‌های اقیانوسی کل آب‌ها را طی می‌کنند. آن‌ها در رسوبات اعماق دریا قرار دارند و گودال ماریانا را نیز آلوده کرده‌اند. دانشمندان در سواحل جنوب کالیفرنیا، لایه‌های رسوبی با قدمت حدود یک قرن را بررسی کرده‌اند و دریافته‌اند که از دهه ۱۹۴۰، یعنی از زمانی که تولید پلاستیک به‌طور جدی آغاز شد، نرخ رسوب پلاستیک‌ها، هر ۱۵ سال دو برابر شده است.
میکروپلاستیک‌های درون اقیانوس در آب‌های حوالی ساحل نمی‌مانند. وقتی حبابی از اعماق بالا می‌آید، باکتری‌ها و مواد آلی را همراه خود دارد و وقتی می‌ترکد، آن‌ها را وارد هوا می‌کند. اکنون حباب‌ها همین کار را با میکروپلاستیک‌ها انجام می‌دهند. همان‌طور که در مطالعه منتشرشده در سال ۲۰۲۰ توصیف شد، ذرات پلاستیکی همراه با نسیم‌های دریایی دوباره به خشکی برمی‌گردند. جمع‌شدن میکروپلاستیک‌های بیشتر در سطح آب، به این معنا است که ذرات پلاستیکی بیشتری برای وارد شدن به هوا وجود دارد.
استیو آلن که از نویسندگان مطالعه حباب است، می‌گوید اگرچه به‌عنوان دانشمند می‌دانیم وضعیت آلودگی پلاستیکی اقیانوس‌ها خیلی بد است، اما باید بتوانید برای سیاستمداران و سیاست‌گذاران و عموم مردم وسعت این آلودگی را به شکل عدد بیان کنید تا بزرگی و روند افزایشی را درک کنند.
آلن و گروهش در مطالعه جداگانه‌ای، چنین افزایشی را در میزان میکروپلاستیک‌های جوی که در زغال‌سنگ نارس رسوب کرده بودند، پیدا کردند. اما استثنایی نیز وجود داشت: آلن می‌گوید: «افت اندکی در طول رکود اقتصادی سال ۲۰۰۹ دیده می‌شد و این امر بسیار جالب بود. با کاهش فعالیت اقتصادی، تولید پلاستیک نیز حداقل برای مدت کوتاهی کاهش پیدا کرد. بنابراین، می‌توانید با تغییر روش استفاده از پلاستیک، تقریباً بلافاصله تغییری در آلودگی پلاستیک ایجاد کنید. فکر می‌کنم آنچه مقاله نشان می‌دهد این است که اقدامات ما تأثیر دارند.»
اریکسن و کافین می‌گویند مهم است که مذاکره‌کنندگان سازمان ملل بر سر پیمانی جهانی برای محدود کردن تولید پلاستیک به توافق برسند (مذاکرات در نوامبر آغاز شد و انتظار می‌رود چندین سال ادامه داشته باشد). اریکسن می‌گوید: «اگر پیمان قوی داشته باشیم که تولید پلاستیک را محدود کند، تولید پلاستیک یک‌بار مصرف را کاهش دهد و کشورها در مدیریت و جمع‌آوری ضایعات در سطح رودخانه‌ها و خیابان‌هایشان بهتر عمل کنند، کاهش قابل‌توجهی را در مقدار زباله‌هایی که به اقیانوس می‌رسند، شاهد خواهیم بود.»
بمنظور اطلاع از دیگر خبرها به صفحه اخبار فناوری مراجعه کنید.
