خبر تازه بررسی Legion Go؛ هیولای کنسول‌های دستی با دردسرهای نرم‌افزاری آذرماه

از زمانی‌که کنسول دستی گیم‌بوی با بازی‌های هشت‌بیتی سوپر ماریو و تتریس هوش از سر عاشقان بازی برد، بیش از ۳۰ سال می‌گذرد؛ حالا به جایی رسیده‌ایم که کنسول‌های دستی با پردازنده‌های قدرتمند در سطح لپ‌تاپ‌های گیمینگ و کنسول‌های نسل نهمی ظاهر می‌شوند و تجربه‌ی بازی‌هایی با گرافیک بالا همچون سایبرپانک و ‌Baldur’s Gate 3 را به صفحه‌نمایش‌های کوچک اما درخشان و خوش‌رنگ‌ولعاب می‌آورند.

تماشا در یوتیوب

این‌روزها بازار کنسول‌های دستی ویندوزی به‌ویژه حسابی داغ شده است؛ چند ماه پیش، کنسول ROG Ally ایسوس را بررسی کردیم و حالا نوبت به کنسول Legion Go لنوو رسیده که نوامبر ۲۰۲۳ عرضه شد.

اگر بررسی ROG Ally تک تایمز را خوانده باشید، گفتم که ویندوز پر پرواز این کنسول قدرتمند را گرفته است. استیم‌دک بااینکه از نظر قدرت پردازنده از رقبایش جا می‌ماند، به‌خاطر سیستم‌عامل اختصاصی، محبوب‌ترین کنسول دستی ویندوزی است. لیجن گو نیز مانند Ally از سیستم‌عامل اختصاصی بی‌بهره است، اما سعی کرده با برخی قابلیت‌ها، ضعف‌های ویندوز را بپوشاند. آیا در این زمینه موفق بوده است؟ هم بله و هم نه.

اجازه بدهید ابتدا با چیزهایی که درباره‌ی لیجن گو دوست داشتم، شروع کنیم. بدون‌شک، صفحه‌نمایش ۸٫۸ اینچی لمسی IPS این کنسول با وضوح ۲۵۶۰ در ۱۴۴۰ پیکسل و نرخ نوسازی ۱۴۴ هرتز نظرها را به‌سوی خود جلب می‌کند و به‌راحتی کنسول ۷ اینچی ایسوس با وضوح FHD و نرخ‌نوسازی ۱۲۰ هرتز را جا می‌گذارد.

انتظارم از صفحه‌نمایش بزرگ‌تر از Ally این بود که بتوانم در محیط بازی و ویندوز، راحت‌تر متن‌ها را بخوانم و ژست‌های لمسی را با دقت بیشتری اجرا کنم؛ اما ابعاد ۸٫۸ اینچی هنوز برای تعامل لمسی با محیط شلوغ و آشفته‌ی ویندوز به‌اندازه‌ی کافی بزرگ نیست و عملا افزایش ۲۰ درصدی صفحه‌نمایش تفاوت چندانی در تجربه با کنسول ویندوزی ایجاد نمی‌کند.