به گزارش سرویس تازه های دنیای فناوری مجله تک تایمز ،
به گزارش تک تایمز و به نقل از NBC، گفتنی است سیاهچاله‌ها نواحی فشرده‌ای در فضا هستند؛ آنقدر فشرده که حتی نور نیز نمی‌تواند از آن فرار کند. سیاهچاله‌های کوچکی هم وجود دارند که «سیاهچاله‌های ستاره‌ای» نامیده می‌شوند و هنگام فروپاشی یک ستاره تشکیل می‌شوند و تقریباً در حد و اندازهٔ شهرهای کوچک هستند. از سوی دیگر، سیاهچاله‌های عظیمی هم وجود دارند که میلیون‌ها بار، شاید هم میلیاردها بار از خورشید ما بزرگتر هستند و کهکشان‌هایی در اطراف آنها می‌چرخند.
بنابر محاسبات ستاره‌شناسان، وجود یک شیء بینابینی چندان منطقی نیست؛ زیرا ستاره‌هایی که قبل از فروپاشی خیلی بزرگ می‌شوند، اساساً تمامی جرم خودشان را مصرف می‌کنند و هیچ سیاهچاله‌ای باقی نمی‌گذارند.
اما در ماه مه سال ۲۰۱۹، دو آشکارساز سیگنالی دریافت کردند که مشخص شد انرژی حاصل از دو سیاهچاله ستاره‌ای است – هر کدام برای یک سیاهچاله ستاره‌ای؛ جرم یکی ۶۶ برابر خورشید و دیگری ۸۵ برابر خورشید. نتیجه نهایی این بود: کشف نخستین سیاهچاله متوسط که ۱۴۲ برابر خورشید جرم دارد.
در اثر این برخورد مقدار زیادی انرژی به‌شکل یک موج گرانشی، یعنی موجی که در فضا با سرعت نور حرکت می‌کند، آزاد شد. سال گذشته فیزیکدانان در ایالات متحده و اروپا با استفاده از ردیاب‌هایی به‌نام LIGO و Virgo توانستند این موج را شکار کردند.
گفتنی است از آنجا که آشکارسازها به‌دانشمندان اجازه می‌دهند امواج گرانشی را به‌عنوان سیگنال‌های صوتی انتخاب کنند، دانشمندان در واقع توانستند صدای این برخورد را بشنوند. اما این سیگنال با وجود همهٔ عظمت خود، فقط یک‌دهم ثانیه طول کشید.
آقای وینستین می‌گوید این حادثه حدود ۷ میلیارد سال پیش، زمانی که جهان تقریباً نیمی از سن فعلی خود را داشت اتفاق افتاد، ولی ما اکنون توانستیم آن را تشخیص بدهیم. او در پایان گفت: «در اخترفیزیک ما همیشه با شگفتی روبرو هستیم».
بمنظور اطلاع از دیگر خبرها به صفحه اخبار تکنولوژی و فناوری مراجعه کنید.
