به گزارش سرویس تازه های دنیای فناوری مجله تک تایمز در آذرماه ۱۴۰۲
باستان‌شناسان زمانی گمان می‌کردند که جنگل‌های بارانی آمازون در دوران باستان مکان مساعدی برای زندگی نبود و فقط تعداد اندکی از جوامع شکارچی‌گردآورنده در آن زندگی می‌کردند. اما بقایای خاک‌برداری‌های عظیم، اهرام و جاده‌های بولیوی تا برزیل که در دو دهه‌ی گذشته کشف شدهاند، به طور قطع ثابت می‌کنند که آمازون از مدت‌ها پیش از ورود مستعمره‌نشینان اروپایی محل سکونت جوامع بزرگ و پیچیده بوده است.
اکنون شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد یک جامعه‌ی انسانی دیگر، در واقع قدیمی‌ترین جامعه‌ی کشف‌شده تاکنون، آثاری از خود را در آمازون به جای گذاشته است. دانشمندان با فناوری نقشه‌برداری لیزری «لیدار»، شبکه‌ی متراکمی از شهرهای باستانی به‌هم‌پیوسته‌ای را آشکار کرده‌اند که در دره‌ی اوپانو در اکوادور، زیر دزخت‌های جنگل پنهان شدهاند. این سکونتگاه‌های باستانی حداقل ۲۵۰۰ سال قدمت دارند و بیش‌از هزار سال قدیمی‌تر از هر جامعه‌ی پیچیده‌ی دیگری در آمازون هستند.
کارلا جیمز بتانکور، باستانشناس از دانشگاه بن می‌گوید باستان‌شناسان با استفاده از فناوری لیدار می‌توانند زیر پوشش جنگلی را ببینند و مکان‌های باستانی نهفته را بازسازی کنند. محققان بدین شیوه درک ما از آمازون دوران پیشاکلمبی را متحول می‌کنند. کشف شبکه‌ی شهری باستانی در دره‌ی اوپانو تنوع دیرینه‌ی فرهنگ‌های ناشناخته‌ی آمازون باستانی را برجسته می‌کند.
استفان روستین، باستانشناس در مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه، در زمانی حدود ۳۰ سال پیش کاوش دره‌ی اوپانوی اکوادور را آغاز کرد. تیم روستین با تمرکز بر دو شهرک بزرگ به نام‌های سنگای و کیلاموپه، تپه‌هایی را در اطراف میدان‌های مرکزی دو شهرک کشف کرد که که ظروف سفالی تزئین‌شده با رنگ و خطوط حکاکی‌شده و کوزه‌های بزرگی با بقایای چیچا (نوشیدنی سنتی ذرت) را در خود پنهان کرده بودند.
دره‌ی اوپانو از حدود سال ۵۰۰ پیش‌از میلاد تا بین سال‌های ۳۰۰ و ۶۰۰ پس‌از میلاد مسکونی بود
تاریخ‌گذاری رادیوکربن نشان داد که محوطه‌های باستانی دره‌ی اوپانو از حدود سال ۵۰۰ پیش‌از میلاد تا بین سال‌های ۳۰۰ و ۶۰۰ پس‌از میلاد مسکونی بوده است، روستین به ساینس می‌گوید: «می‌دانستم که تپه‌های بسیار و سازه‌های زیادی داریم، اما دید کاملی از منطقه نداشتم.»
در سال ۲۰۱۵، با تأمین بودجه‌ی بررسی لیدار دره‌ی اوپانو توسط مؤسسه‌ی ملی میراث فرهنگی اکوادور، همه چیز شروع به تغییر کرد. پالس‌های لیزری توسط هواپیماهای مجهز به جنگل تابانده شد و با اندازه‌گیری مسیر بازگشت پالس‌ها، ویژگی‌های توپوگرافی بخش‌های پنهان‌شده زیر درختان آشکار شد.
داده‌های لیدار باعث شد که روستین و همکارانش بتوانند ارتباطات بین سکونتگاه‌ها را مشاهده و نکات بسیاری را کشف کنند. تیم محققان پنج سکونتگاه بزرگ و ۱۰ سکونتگاه کوچک‌تر را در وسعت ۳۰۰ کیلومتر مربع در دره‌ی اوپانو شناسایی کردند؛ هرکدام از این سکونتگاه‌ها پر از ساختمان‌های مسکونی و سازه‌های تشریفاتی بود.
بمنظور اطلاع از دیگر خبرها به صفحه اخبار فناوری مراجعه کنید.